ஆறுமுகம் அவன் சின்னங்களும் - ஓர் பார்வை.
முன்னுரை
அகவும் மயிலும், கூவும் சேவலும், கூரான வேலும், பொங்கும் கடலும், பொதிகை மலையும், ஒதும் தமிழும் சிந்தையுள் நிறைந்த சித்தர்கள் வழிபடும் சிவமைந்தன் பெயரை, குறை தீர்க்க குன்றம் தோறும் குடியிருக்கும் குமரனையே கூறும்.
அறிமுகம்
முருகனின் வரலாறு என்றால்
பகுத்தறிவாளர்களும் அறிவியல் சிந்தனையாளர்களும் கந்தனை கடவுளாக பார்ப்பதில்லை இருப்பினும் குறமகள் வள்ளியை மணந்த குமரனை குறிஞ்சி நில தலைவனாக ஏற்றுக்கொள்கின்றனர் அவர் முன்னர் ஒரு காலத்தில் இந்த மண்ணில் மனிதனாய் வாழ்ந்து உலகத்துக்காக போர் புரிந்து மக்களை காப்பாற்றி நல்வழி காட்டும் தலைவனாய் இருந்திருப்பார் என ஏற்றுக்கொள்கிறார்கள்.
ஷண்முகம் (ஆறுமுகம்)
ஈஸ்வரனின் "ஸத்யோஜாதம், வாமதேவம், தத்புருஷம், ஈசானம், அகோரம்" என்று வெளிப்படத் தெரியும் ஐந்து முகங்களோடு பரம ஞானியரின் மட்டும் புலப்படும் உள்முகமாக ஆறாவது திருமுகம்- அதோ முகம் சேர்ந்து நெற்றிக்கண்ணில் இருந்து உதித்த அருட்பெரும் ஜோதி ஆறுமுகங்களாக மாறியது.
ஆறு சக்கரங்கள்(ஆதார மையங்கள்)
ஓகம் என்ற தமிழ் கலையே வடமொழியில் யோகம் என பெயர் பெற்றது. இரண்டாக உள்ள பொருளை ஒன்று சேர்ப்பது ஓகம், ஜீவாத்மா பரமாத்மாவுடன் சேரும் விஞ்ஞானமே ஆகும். ஓகக் கலையின் நாயகன் முருகனே, மூலாதாரம்-ஓங்காரம், நிராகுலம் (சுவாதிஷ்டானம்)-நிலம், மணிப்பூரகம்-நீர், அனாகதம்-நெருப்பு, விசுத்தி-வளி(காற்று), ஆக்கினேயம்- வான்(ஆகாயம்) ஒரே நேர்கோட்டில் நிற்க வெளிப்படும் பேராற்றல் முருகன் என்ற அறியப்படுகிறது,
தமிழ் ஆயுதம் -வேல்
அரிதான யோக முறையால் புருவ மத்தியில் சக்தியாக திரண்டு சுழலும் உன்னத நிலையே முருகனின் அவதாரமாகும். கபச் சுரப்பி (Pituitary gland, பிட்யூட்டரி சுரப்பி), கூம்புச் சுரப்பி அல்லது பீனியல் சுரப்பி pineal gland, மற்றும் நெற்றிப்பொட்டு இவை மூன்று புள்ளிகள் ஃ இந்த மூன்று புள்ளிகளுக்கு இடையே தமிழின் ஆயுத எழுத்தான ஃ வடிவில் விரிவடையும் இந்தப் புள்ளிகளையும் 6 மையங்களையும் ஒன்று சேர்த்தால் வேல் வடிவில் உருவம் தோன்றும், யோகத்தில் இந்த உயர்ந்த நிலை அடையும்போது அவரது உடம்பு சூரியனைப் போல பிரகாசிக்கும் அனைத்து வித சித்திகளும் கைகூடும்
துரியம் (Crown or உச்சிமண்டை )
மனித உடம்பில் 72,000 நாடிகள் உள்ளன. இவற்றில் இடை, பிங்கலை, சுழுமுனை ஆகிய மூன்று நாடிகள் முக்கியகமாக கருதப்படுகின்றன. இடைநாடியும் பிங்கலை நாடியும் வள்ளி தெய்வானையாகவும் சுழுமுனை முருகனாகவும் உருவகப்படுத்தி கூறியிருக்கிறார்கள். மனித உடம்பு இந்த மூன்று சக்திகளும் ஒரு சேர இணையும்போது அங்கே ஏழாவது சக்கரமான துரியம் (சகஸ்ரநாமத்தில்) நிலைக்குச் செல்லும்.அப்போது ஓரு மனிதன் இறை தன்மை எனும் தெய்விக நிலையை அடைய முடியும் என யோக சாஸ்திரம் கூறுகிறது மருத்துவர்கள் பயன்படுத்தும் முதுகு தண்டில் இரண்டு பாம்புகள் பின்படுவது போல் உள்ள அடையாள குறிகளும் முருக தத்துவமே.
ஆறுமுகம்(நதி)
ஆறுமுகம் என்பது மேற்கண்ட விளக்கத்தின் அடிப்படையில் ஆறு சக்கரங்களை குறிப்பதாக கூறலாம். எண்ணிக்கை அடிப்படையில் ஆறு என்றும் மற்றும் ஓடும் நதிகளை ஆறு என்று கூறுவோம். இவை அனைத்தும் முருகனுக்கு உவமையாக இருக்கலாம். மலைகளிலே மழையாய் பொழிந்து, சுனையாய் ஒன்றிணைந்து, அருவியாய் கொட்டி, நதியாய் பெருகி, செல்லும் இடமெல்லாம் வளம் சேர்த்து, பாவங்களைப் போக்கும் புண்ணிய நதியாகி. பெருங்கடலில் கலக்கும் ஆறு போல முருகனும் உயர்ந்த நிலையில் இருக்கும் சிவ சக்திக்கு மைந்தனாக அவதரித்து குறிஞ்சி நிலத்தில் தவழ்ந்து ஆறுமுகமாக ஒன்றிணைந்து சூரனை அழிக்க வீறு கொண்டு எழுந்து வரும் பக்தர்களுக்கு எல்லாம் அருளை வாரி வாரி கொடுத்து பிறப்பு இளமை முதுமை நோய் இறப்பு என்கின்ற கர்ம வினை கொண்டு அவதியுறும் பக்தர்களை குருவாய் அமர்ந்து ஞானம் கொடுத்து பரமாத்மா எனும் பெருங்கடலில் சங்கமிக்க ஞான வழிகாட்டியாக இருக்கிறார்.
ஆற்றுப்படுத்தல்
ஆறு என்ற சொல்லுக்கு ஆறுதல், ஆற்றுப்படுத்தல் என்ற பொருளும் உண்டு. சூடான தேநீர் சற்று ஆறிய பின் குடிக்க இதமாக இருக்கும். வேகமாக ஒருவர் ஓடிய வந்த பின்பு அவருடைய மூச்சு வேகமெடுக்கும், (இளைப்பு) அப்போது ஓய்வெடுக்கும் நேரம் மூச்சுக்காற்று சீராகும். (இளைப்பாறு). சாப்பிட்டு விட்டீர்களா என கேட்பதற்கு பதிலாக பசியாறியாச்சா (பசியாற்று) எனவும் கேட்பது உண்டு. ஏதோ ஒரு விஷயத்திற்கு நம்முடைய நெஞ்சம் அஞ்சும் போது மனம் பதைக்கும் போது யாமிருக்க பயமேன் என ஒருவர் நம்மை தேற்றும் போது நம் மனம் ஆறுதல் அடையும்.
ஆறுதல் அளிக்கும் ஆறுமுகன்
இங்கே மேற்கண்ட பதத்தில் ஆறு என்பது தணிப்பு/ தணிக்கை எனப் பொருள் கொள்ளலாம். தணிகை என்ற சொல்லும் (திருத்தணிகை தணிகாசலம் தணிகை வேல்) முருகனுக்கே உரியது,
அஞ்சு முகம் தோன்றின் ஆறுமுகம் தோன்றும்
வெஞ்சமரில் அஞ்சேல் அஞ்சேல் என வேல் தோன்றும் - நெஞ்சில்
ஒருகால் நினைக்கின் இரு காலும் தோன்றும்
முருகா என்று ஓதுவார் முன்
என்ற திருமுருகாற்றுப் படையில் நக்கீரர் ஆறு என்ற சொல் ஆறுதல் console என்ற பொருளிலே கையாண்டுள்ளார்.
அவனிடம் சொன்னேன் என் அஞ்சுதலை
அந்த அன்னலை தந்து வைத்தான் ஆறுதலை
முருகனை குறித்த பாடலில் கவியரசு கண்ணதாசன் கையாண்டுள்ளார்
அபாயத்தை கண்டு அஞ்சும் மக்களுக்கு அபய கரம் நீட்டும் முருகனின் ஆறுதல் அளிக்கும் முகமே ஆறுமுகம் ஆகும்.
ஆறு எழுத்து மந்திரம்
சிவனை வழிபடுவோர் நமசிவாய என் ஐந்தெழுத்து மந்திரத்தை ஒருவர் அதுபோல முருக பக்தர்களுக்கு சரவணபவ எனும் ஆறு எழுத்து மந்திரம் ஆகும் சரவணபவன்-நாணல் சூழ்ந்த பொய்கையில் தோன்றியவன் சரவணபவ - என்பது ச–செல்வம், ர-கல்வி, வ-முக்தி, ண-பகை வெல்லல், ப-கால ஜெயம், வ–ஆரோக்கியம் குறிக்கும் அல்லது ச(கரம்)-உண்மை, ர(கரம்)-விஷயநீக்கம், அ(வ)(கரம்)-நித்யதிருப்தி, ண(கரம்)-நிர்விடயமம், ப(கரம்)-பாவநீக்கம், வ(கரம்)-ஆன்ம இயற்கை குணம் என விளக்கங்களை அளிக்கின்றனர்
காலங்களும் கார்த்திகை நட்சத்திரமும்
வானத்தில் தோன்றும் நட்சத்திரக் கூட்டமைப்புகளுக்கு கார்த்திகை நட்சத்திரம் என பெயர் வைத்தனர்.கார் என்றால் குளிரைக் குறிக்கும் சொல் தீ என்றால் வெப்பத்தை குறிக்கும் சொல் இவ்விரண்டையும் இணைத்து கார்த்திகை என அழைத்தனர். இந்த கால மாறுபாட்டை கார்த்திகை நட்சத்திரம் கொண்டு கணித்தனர்.
ஆறு சிறுபொழுது
பூமி தன்னைத்தானே சுற்றிக் கொள்ள ஒரு நாள் எடுக்கும் இதனை ஆறு பொழுதுகளாகப் பகுத்துக் காண்பர். இந்தப் பகுப்பைப் சிறுபொழுது என்பர் 1.வைகறை( 2 am to 6 am) 2.விடியல்(6 am to 10 am). 3.நண்பகல்(10 am to 2 pm), 4.எற்பாடு(2 pm to 6pm), 5.மாலை (6 pm to 10 pm), 6.யாமம்(10 pm to 2am) ஆகும்.
ஆறு பெரும்பொழுது
சூரியனை பூமி சுற்றிவர ஒரு வருட காலமாகும் இதனையும் தமிழர்கள் ஆறு காலங்களாக பிரித்தனர் இளவேனிற் காலம் (சித்திரை, வைகாசி), முதுவேனிற் காலம் (ஆனி, ஆடி), கார்காலம் (ஆவணி, புரட்டாசி), கூதிர்காலம் (ஐப்பசி, கார்த்திகை), முன்பனிக் காலம் (மார்கழி, தை), பின்பனிக் காலம் (மாசி, பங்குனி) ஆறுமுகனை வழிபடும் தமிழர் காலத்தையும் நேரத்தையும் கார்த்திகை நட்சத்திரம் கொண்டு கணக்கிட்டுஆறு பிரிவுகளாகவே பிரித்தனர் இதன் மூலம் காலநிலை அறிந்து அதற்கு ஏற்ப வேளாண்மை செய்தனர்.
சூரசம்காரம்
முருகனை குறிஞ்சி நிலத்தலைவன் என்பது மட்டும் உண்மையானால் சூரசம்ஹார போர் மனிதர்களுக்கும் மனிதர் அல்லாத விலங்குகளுக்கும் நடந்திருக்கும். திருச்செந்தூர் சூரசம்ஹார விழாவில் முருகனை மற்றும் சூரனை தோளில் சுமந்து போரிட்டு காட்சிப்படுத்தினர் எனவே சக்கரம் மற்றும் ரதம் கண்டறியாத காலமாக இருக்கும் தோராயமாக 5 ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்ட கற்காலமாக இருக்கும். சூரசம்கார விழாவில் சுரன் யானை முக வடிவிலும் சிங்க முக வடிவிலும் அசுரமுக வடிவிலும் முருகனோடு போர் புரிகின்றான். சூரனின் தங்கை அஜமுகி (ஆடு முகம்) என்றும் போருக்கான முக்கிய காரணியாக இருக்கிறார். தமிழகத்தின் பல்வேறு பெரிய கோள்களில் காணப்படும் யாழி முக்கிய வகையாக மூன்று வகையாக பிரிக்கலாம் ஆட்டுத்தலை கொண்ட மகர யாளி, யானை தலை கொண்ட கஜ யாளி, சிங்க தலை கொண்ட சிம்ம யாளி. யானை குதிரை சிங்கம் புலி மயில் குரங்கு ஆகிய விலங்குகளை தெய்வ வாகனமாகவும் வணங்கும் இந்து சமயம் யாளியை வணங்குவதில்லை காட்சிப் பொருளாக மட்டுமே வைத்துள்ளது. அரண்மனைகளில் மன்னர் வேட்டையாடிய பொருளை காட்சி பொருளாக வைப்பது வீரத்தை வெளிக்காட்டும் தமிழ் மரபு அதுபோலத்தான் முருகனின் வீரத்தையும் வெளிகாட்ட யாளியை காட்சிப்படுத்திருக்கக்கூடும் ஆனால் பூஜை செய்வது இல்லை.
வேலுண்டு வினையில்லை!
மலைகளிலும் காடுகளிலும் வாழ்வோர்கள் கையில் உயர்ந்த கம்பு/தடி எப்போதும் வைத்திருப்பார்கள் விஷச் செடிகள் பூச்சிகள் விலங்குகள் இவற்றில் இருந்து காப்பாற்றிக் கொள்ள ஏதுவாக இருக்கும் மேலும் மலையற்றத்தின் போது கீழே விழாமல் இருக்க கையில் கம்பு இருப்பது மிக அவசியம் இன்றும் பெரிய மலைகளில் ஏறுபவர்கள் கையில் குச்சியில் பிடித்துக் கொண்டு ஏறுவது நடைமுறையில் உள்ளது. மலைகளில் வாழ்ந்த முருகன் கையில் வேல் வைத்திருப்பது இயல்புதான். சூரன் படை மிருக கூட்டம் எனில் போர் என்பது எதிர்பாராமல் நடக்கும் தாக்குதலாகதான் இருக்கும் எனவே கூர்மையான வேல் எப்போதும் கையில் இருப்பது தன்னையும் தன் குடிமக்களையும் காப்பதற்காகவே.
மயிலுண்டு பயமில்லை
மயில் தொலைதூரம் பறக்கின்ற பறவை கிடையாது சிறிய தூரம் மட்டுமே பறக்கும் யானை குதிரை ஒட்டகம் போன்ற விலங்கு போல் மனிதனை சுமந்து செல்லும் அளவுக்கு ஆற்றல் கிடையாது. அதேசமயம் முருகன் மயில்லோடு தான் இருக்கிறான் காரணம் என்னவெனில் மயில் முருகனைப் போன்றே அழகான ஆண் இனம் மேலும் மழை வருவதை முன்னரே உணர்த்தும் அறிவு படைத்தது. கொடிய விலங்குகள் தாக்குதலை முன்னரே உணர்ந்து பிற உயிரினங்களுக்கு எச்சரிக்கை ஒலியை எழுப்பும் மேலும் தன் இருப்பை எப்பொழுதும் தன் குரலால் ஒலித்துக் கொண்டே இருக்கும் (ஆகவும்). சூரன் ஒரு விலங்கினமாக இருந்தால் போர் என்பது எதிர்பாராத தாக்குதல் அச்சமயத்தில் அபாய ஒலியை எழுப்பவும் முருகன் இருக்கும் இடத்திற்கு அறிந்து கொள்ளவும் செய்தி அனுப்ப முருகனின் மயில் உதவி செய்திருக்கும். மயில் மற்ற எல்லா வளர்ப்பு பிராணிகள் போல் இல்லாமல் வித்தியாசமானது பழகிய மனிதரை தவிர வேறு யாரிடத்திலும் நெருங்கி பழகாது குறிப்பிட்டு நபர்களிடம் மட்டுமே நெருங்கி பழகும். சேவலுக்கும் ஏறக்குறைய இதே குணாதிசயம் உண்டு.
கந்தன்உண்டு கவலை இல்லை
மறைந்த போர் வீரனின் நினைவாக நடுகல் ஈட்டு வீரனை அஞ்சலி செலுத்துவது தமிழர் மரபு முருகன் நினைவாக எழுப்பப்பட்ட தூண் கந்து என்று அழைக்கப்படும். முருகன் ஒரு சிறந்த போர்வீரர் மட்டுமல்ல சித்தர்கள் வணங்கும் சித்தராக தலைசிறந்த ஞானியாக இருந்தார் பிறப்பு இளமை முதுமை கர்மவினை நோய் இறப்பு என்னும் இயற்கை விதிகளை அறிந்து அதனை மாற்றும் வல்லமையும் பெற்று இருப்பார். முருக அடியார்களான அகத்தியர், ஔவையார், போகர் புலிப்பாணி அருணகிரிநாதர் வள்ளலார் இவர்களுக்கும் இயற்கை விதியை மாற்றியமைக்கும் வல்லமையோடு இருக்கிறார்!. பேசாத குழந்தையான குமரகுருபரரை பாட வைத்தது முருகன் அருளே! பாம்பன் சுவாமிகள் முறிந்த எலும்பை சரி செய்ததும் கந்தனின் கருணையே! ஈரோடு மாவட்டதில், புகழ் பெற்ற சென்னிமலை சுப்பிர மணிய சுவாமி கோவிலில், கடந்த, 14/02/1984, 1,320 படிகள் வழியாக, இரண்டு எருதுகள் பூட்டிய மாட்டு வண்டி, மலை ஏறிய அதிசயம் நடந்தது.
வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்பவன் வான்உறையும்
தெய்வத்துள் வைக்கப் படும்
என திருவள்ளுவரின் வாக்கின்படி முருகன் போர் வீரனாக, தலைவனாக மட்டுமல்ல கருணையே வடிவான இறைவனாக மாறியவன். அபாயத்தில் அஞ்சி இருப்பவருக்கு அபய கரம் நீட்டும் ஆறுதல் அளிக்கும் முருகனின் திருவருள் என்றென்றும் தொடரும்
நூறு சதவீத வாக்கு-அதுவே நமது இலக்கு
கட்டாய வாக்குப் பதிவு மீறினால் அபராதம்
இந்தியா சுதந்திரம் அடைந்த பின்பு குடியரசு ஆட்சி முறை என்ற கொள்கையின் அடிப்படையில் தன்னை கட்டமைத்துக் கொண்டது முதல் தேர்தல் 1951 முதல் இன்று வரை 18 வயது பூர்த்தியான அனைவருக்கும் வாக்குரிமை அளித்து வருகிறது. படித்தவர்- படிக்காதவர், ஆண்- பெண், செல்வந்தர்- ஏழை, ஜாதி, மதம், இனம், மொழி என எந்தவித வேறுபாடு இன்றி அனைவருக்கும் வாக்குரிமையை அளித்தது போற்றுதலுக்குரிய விஷயமாகும்
மக்கள் தொகையில் இரண்டாம் இடத்தில் இருக்கும் மிகப்பெரிய நாடான இந்தியா இன்று வரை ஐந்தாண்டுகளுக்கு ஒரு முறை ஜனநாயக முறையில் ஆட்சியாளர்களைத் தேர்ந்தெடுக்கும் தேர்தல் மற்றும் தேர்தலில் வாக்களிக்கும் உரிமையை உலகத்தின் அனைத்து நாடுகளும் வியந்தும், பாராட்டியும், பின்பற்றியும் வருகிறது
இந்திய ஜனநாயகத்தின் மக்களுக்கு அளிக்கப்பட்டுள்ள மிகவும் சக்தி வாய்ந்த ஆயுதம் தேர்தலில் வாக்களிக்கும் உரிமை முறையாகும்.
பாகிஸ்தான் வங்காளதேசம் சில ஆசிய நாடுகளில் மற்றும் உலகின் பல நாடுகளில் ஆங்காங்கே ராணுவ புரட்சிகளும் சர்வாதிகாரமும் தலை தூக்கினாலும் இன்று வரை மக்களைச் சத்தியத்தின் வழியிலும், அறவழியிலும் தொடர்ந்து நடத்தி வருவது இந்திய ஜனநாயகத்தின் வாக்குரிமை தான் முக்கிய காரணமாக உள்ளது
கொடுங்கோல் ஆட்சியாக இருந்தாலும் , கோமாளி ஆட்சியாக இருந்தாலும் ஐந்து ஆண்டுகளுக்குப் பின் ஒரு சொட்டு ரத்தம் போடச் சிந்தாமல் மக்கள் நினைத்தால் தூக்கி எறியும்.. வாய்ப்பு தானாகவே இந்திய மக்களுக்கு வாக்குரிமையினால் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது இது ஒரு ஈடு இணையற்ற சக்தியாகும்
மிகப்பெரிய ஜனநாயக நாடான இந்தியாவில் தேர்தலில் வாக்களிப்பது மக்களின் உரிமை தான் தவிர அது கடமை அல்ல . வாக்கு அளிப்பது ஒரு தனி மனித உரிமை எனில் வாக்களிக்க மறுப்பதும் சுய விருப்பத்தைச் சார்ந்ததாக உள்ளது
ஒரு நாடாளுமன்ற பொதுத் தேர்தலை நடத்த இந்தியத் தேர்தல் ஆணையம் சுமார் 3,800 கோடிக்கு மேல் செலவு செய்கிறது இது தவிர அரசு ஊழியர்கள், கல்லூரி மற்றும் பள்ளி ஆசிரியர்கள், காவலர்கள் மற்றும் துணை இராணுவத்தினர் என்று பலரது உழைப்பும் சேர்ந்துள்ளது
ஒரு வாக்குச்சாவடிக்குக் குறைந்தபட்சம் நான்கு முதல் பத்து நபர்கள் தேவைப்படுகிறது மேலும் அவர்களுக்குப் பாதுகாப்பு அளிப்பதற்காகவும் ஒரு வாக்குச் சாவடிக்கு 5 முதல் 50 காவலர்கள் தேவைப்படுகின்றனர் பதட்டமான வாக்குச்சாவடி என்றால் துணை ராணுவத்தின் பங்களிப்பும் அதிகம் இவ்வாறாக ஒரு நாடாளுமன்ற பொதுத் தேர்தலுக்கு சுமார் 12 லட்சம் வாக்குச்சாவடிகளை இந்தியத் தேர்தல் ஆணையம் அமைக்கிறது
ஒரு பொதுத் தேர்தலைச் சந்திக்கத் தேர்தல் ஆணையம் குறைந்தபட்சம் ஆறு மாதங்கள் முன்னதாக தயாராகிறது வாக்காளர்களின் பட்டியல் இறுதி செய்வதற்கும்,எவ்வாறு தேர்தலை நடத்த வேண்டும் மற்றும் எவ்வாறு வாக்கு இயந்திரத்தைக் கையாள வேண்டும் என மாவட்டம் தோறும் பலமுறை பயிற்சி வகுப்புகளும் நடக்கிறது . இந்தியத் தேர்தல் ஆணையம் ஒரு பொதுத் தேர்தல் நடத்தி முடிக்கத் தோராயமாக ஒரு கோடி நபர்களுக்கு மேல் உடல் உழைப்பினாலும், சுமார் 4000 கோடி மக்களின் வரிப்பணமும் வாக்குரிமை நிலை நாட்டச் செலவு செய்யப்படுகிறது.
இதுவரை நாடாளுமன்ற தேர்தலில் பெற்ற வாக்கு சதவீதம்
Election year - Percentage
1951–52 —- 44.87%
1957—---------- 45.44%
1962—---------55.42%
1967—----------61.04%
1971—---------55.27%
1977—----------60.49%
1980—-------56.92%
1984—--------64.01%
1989—--------61.95%
1991—-------56.73%
1996—-------57.94%
1998—------61.97%
1999—-------59.99%
2004—-------58.07%
2009—----------58.21%
2014—--------66.44%
2019—---------67.40%
முதல் தேர்தலில் இருந்தும் இன்று வரை நாடாளுமன்றத் தேர்தல் வரலாற்றை பொருத்தமட்டில் 67.4 சதவீதம் தான் அதிகபட்ச வாக்கு சதவீதமாகும் சராசரியாக 58% மக்கள் மட்டுமே தன்னை யார் ஆள வேண்டும் என்பதை உறுதி செய்கின்றனர் சராசரியாக மூன்றில் ஒரு நபர் எப்போதும் வாக்களிப்பதில்லை.
இந்திய ஜனநாயகத்தை மூன்றில் ஒருவர் புறக்கணிக்கிறார் இதற்கான காரணத்தைத் தேடும் போது, மக்களுக்கு வேட்பாளர்கள் யார் மீதும் நம்பிக்கை இல்லை என்று காலம் காலமாகக் கூறி வந்தனர் இது குறித்து பல்வேறு விவாதங்கள் நாடாளுமன்றத்திலும், ஊடகங்களின் பேசப்பட்டு இறுதியாக உச்ச நீதிமன்றத்தில் பொதுநல வழக்குகளும் தாக்கல் செய்யப்பட்டது உச்சநீதிமன்றம் பல்வேறு காரணிகளை ஆராய்ந்து ஓட்டுப் பதிவு சதவீதத்தை உயர்த்த ஒரு வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க தீர்ப்பினை வழங்கியது 2014 ஆம் ஆண்டு நோட்டா (NOTA- None Of The Above) என்ற புதிய முறையைத் தேர்தலில் அறிமுகப்படுத்தியது அதன் பிறகு நடந்த இரண்டு பொதுத் தேர்தலில் சராசரியா 58 சதவீதம் வாக்கு மீதம் 66% ஆக உயர்ந்தது ஆனால் நடைபெற்ற அனைத்து தேர்தல்களிலும் நோட்டாவிற்கு 2% இரண்டு சதவீதத்திற்கும் குறைவான வாக்குகளே பதிவானது
மேற்கூறிய தரவுகளின் அடிப்படையில் பார்க்கும் பொழுது தேர்தலில் புறக்கணிப்பதற்காகவோ, வேட்பாளர்கள் விரும்பாத காரணத்தினாலோ மக்கள் ஓட்டளிக்கத் தவறுகின்றனர் என்பது உண்மை இல்லை
வறுமைக் கோட்டிற்குக் கீழ் உள்ளவர்களுக்குப் பணம் கொடுத்து வாக்குகளைக் கவரும் அவல நிலையும் தொடர்ந்து வருகிறது இவ்வாறு பெரும் வெற்றியினால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட நபர்கள் ஊழல் செய்வதும் தொடர்கதையாக இருந்து வருகிறது
இதனால் சமுதாய அக்கறையும் நற்சிந்தனையும் தூய எண்ணம் கொண்ட நல்லவர்கள் அரசியலில் தேர்ச்சி பெற முடியவில்லை. மேலும் இந்த அவல நிலை தொடர்வதால் பொதுவாக இளைஞர்களிடம் அரசியல் ஆர்வம் குறைந்து கொண்டே செல்வது வேதனைக்குரியது
இந்த காலத்தில் இளைஞர்கள் குறைந்தபட்சம் தன்னுடைய நாடாளுமன்றத் தொகுதி எது? சட்டமன்றத் தொகுதி எது? நாம் எந்த தேர்தலில் ஓட்டு அளிக்கிறோம், யார் வேட்பாளர்கள் என்ற அடிப்படையே அறியாமல் இருப்பது மிகப்பெரும் கவலைக்குரியதாகும்
அரசியலில் மாற்றத்தை விரும்பும் எல்லோருடைய கனவும் நிறைவேற வேண்டுமென்றால் இந்தியாவில் தேர்தலில் 100% ஓட்டளிக்கும் பங்களிப்பு வேண்டும் அப்போதுதான் இந்தியாவில் இருக்கும் கட்சிகள் தனது வேட்பாளர்கள் தேர்வு செய்வதில் கவனமாக இருப்பார்கள். சராசரியாக 67% ஓட்டுப் பதிவு நடக்கும் பொழுது இருமுனை போட்டி என்றால் கூட 34 சதவீதம் ஓட்டு வாங்குவார் வெற்றியாளராக ஆகிறார் பலமுனை போட்டி இருந்தால் 20% குறைவானவர்கள் தேர்ந்தெடுக்கும் நபர் வெற்றியாளராகக் கருதப்படுகிறார் உண்மை நிலவரம் என்னவெனில் நூற்றுக்கு 80 பேர் புறக்கணிக்கப்படும் நபர் இந்திய நாட்டின் சட்ட இயற்றும் அதிகாரத்தைப் பெறுகிறார் என்பது வேதனைக்குரியது.
படித்த இளைஞர்களும் , உயர்மட்ட வகுப்பினரும் வாக்குரிமை மற்றும் அதன் அவசியம் குறித்துச் சிந்திக்க மறுக்கின்றனர் தேர்தலில் வாக்கு செலுத்தாமல் இருப்பதற்கு என்று எந்தவித சிறப்புக் காரணங்களோ காரியங்களும் இல்லை “நாம் வாக்களித்து என்ன நடக்கப் போகிறது?” என்ற ஒரு மந்த புத்தியும், சோம்பேறித்தனமும் வாக்களிக்காமல் இருப்பதற்கான காரணம் இந்த நிலை மாற கட்டாய ஓட்டுப் பதிவு முறையை Compulsory Voting இந்தியாவில் நடைமுறைப்படுத்த வேண்டும் மேலும் வேறு சில வசதிகளையும் செய்து முழுமையான மக்கள் ஜனநாயகத்தை நிலைநாட்ட வேண்டும் மக்கள் தொகையில் சிறிய எண்ணிக்கையில் நாடுகளின் இந்த முறை உள்ளது சிங்கப்பூர் ஆஸ்திரேலியா சுவிட்சர்லாந்து போன்ற நாடுகளில் நடைமுறை உள்ளது இந்த நாடுகளில் சிறந்த ஆட்சி முறை இருப்பதும் கவனிக்கத்தக்கது
தினேஷ் கோஷ்சாமி ஆணையம் 1990 கட்டாய வாக்குப்பதிவு முறையை நிராகரித்தது அதனை நடைமுறைப்படுத்துவதில் பெரும் சவால்கள் உள்ளன என்ற காரணத்தினால் மறுத்தது. 1990 காட்டிலும் இப்போது தொழில் நுட்ப வசதிகள் மேம்பட்டு உள்ளனர்
ஓட்டளிக்க மறுப்பவர்களுக்குத் தண்டனை அளிப்பதைக் குறித்து ஆய்வு செய்ய 2001 ஆம் ஆண்டு மத்தியக் குழு ஒன்றை அமைத்தது ஓட்டளிக்காதவர்களுக்குத் தண்டனை வழங்குவதிலும் செயல்படுத்துவதிலும் பல நடைமுறை சிக்கலைச் சந்திக்க நேரிடும் எனக்கூறி நிராகரித்தது.
100 சதவீதம் வாக்கு பெற சில யோசனைகள்
தேர்தலைப் புறக்கணிக்கும் எண்ணம் இருந்தால் அது குறித்துத் தேர்தல் ஆணையத்திற்கும் அரசாங்கத்திற்கும் குறிப்பிட்ட காரணத்திற்காகப் புறக்கணிக்கிறேன் என்று தேர்தலுக்கு முன்னதாகவே ஆன்லைனிலோ தபால் மூலமாகவோ தெரிவித்திருக்க வேண்டும் இதற்கு உரியத் தொழில் நுட்ப வசதிகளைத் தேர்தல் ஆணையம் ஏற்படுத்த வேண்டும் அதன் பின் சம்பந்தப்பட்ட அரசுக்குத் தெரிவிக்க வேண்டும்
தேர்தல் நாள் முடிந்த பிறகு வாக்களிக்காதவர் அதற்கான சரியான காரணத்தை ஆன்லைன் மூலமாகவோ அல்லது தபால் மூலமாகவோ அரசுக்குத் தெரியப்படுத்த வேண்டும். அதற்குரிய ஆவணங்களையும் அத்துடன் இணைக்க வேண்டும். காரணங்கள் சரியாக இருப்பின் அவருக்கு வாக்களிப்பதில் விடுப்பு என்று ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும்
திடீரென்று உடல்நிலை பாதிக்கப்பட்டவர்கள் உறவினர்கள் அல்லது நண்பர்கள் வெளியூரில் இறந்து விட்டால் அதன் காரணமாக ஓட்டளிக்க இயலவில்லை என்றால் ஓட்டளிப்பதில் விடுப்பு என்று ஏற்றுக் கொள்ளலாம்.
தேர்தல் புறக்கணிப்பு அல்லது தேர்தல் வாக்கு விடுப்பு இல்லாமல் காரணமின்றி வாக்கு அளிக்காமல் இருப்போருக்கு அபராதம் அளிக்க வேண்டும் குறைந்தபட்சம் ரூபாய் 50. முதல் 500 வரை அபராத தொகையாக நிர்ணயிக்கலாம்
இவ்வாறு செய்தால் பெரும்பான்மையோர் தனது வாக்கு எங்கு உள்ளது என்பதிலும் எங்கு வாக்களிக்க வேண்டும் என்பதையும் முன்னரே சரிபார்த்து வாக்களிப்பதிலும் ஆர்வம் அதிகரிக்கும் அவ்வாறு வாக்களிக்க விருப்பம் இல்லாதவர் அபராத தொகையைச் செலுத்துவதால் இந்தியத் தேர்தல் ஆணையத்துக்கும் ஒரு பெரும் தொகை கிடைக்கும். அபராதம் என்பதன் நோக்கம் 100 சதவீதம் வாக்கு என்ற இலட்சியத்தை அடைவதற்காக மட்டுமே
தற்போதுள்ள நவீன யுகத்தில் இதனைச் செயல்படுத்துவது என்பது எளிதான காரியம் ஏற்கனவே இந்தியாவில் ஆதார் அட்டையும் வாக்காளர் அடையாள அட்டையும் இணைத்துள்ளனர். அதுபோல ஆதார் அடையாள அட்டை வங்கிக் கணக்குகளும் இணைக்கப்பட்டுள்ளது எனவே அபராத தொகை வசூலிப்பதில் பெரும் சிக்கல் நீடிக்காது. அபராதம் செலுத்தத் தவறினால் வரி வசூல் செய்யும் நடைமுறை போல் வசூல் செய்ய மாவட்ட நிர்வாகத்திற்கு அதிகாரம் வழங்கப்பட வேண்டும்.
இளைஞர்கள் அடிப்படை அரசியல் ஆர்வம் உள்ளவர்களாக இருக்கக் கட்டாய வாக்குப்பதிவு முறை சிறந்த யுத்தியாக இருக்கும்.
மேற்கூறிய யோசனைகள் நடைமுறைக்கு வந்தால் இந்தியா வல்லரசாகவும் கனவை மெய்ப்படவைக்கும் முக்கிய சக்தி சக்தியாக விளங்கும் மற்ற நாடுகளுக்கு முன்மாதிரியாக இருக்கும்
பாடுபட்டு வாங்கிய சுதந்திரம் பரிதாப நிலைக்குத் தள்ளப்படக்கூடாது வல்லரசாகும் இந்தியர்களின் கனவு மெய்ப்பட வேண்டும். நூறு சதவீத வாக்கு அதுவே நமது இலக்கு
ஜெய்ஹிந்த்
ராஜேஷ் பாலசுப்ரமணியன்,
வழக்கறிஞர் சென்னை
கடவுள் தன்மையைப் புரிந்து கொண்டால் வாழ்வது சுலபமா !?
உயிரைக் காப்பாற்றுகிற மருத்துவரே தன்னால் முடிந்தவரை முயற்சி செய்த பிறகு நம் கையில் ஆவது ஒன்றுமில்லை இனி எல்லாம் அவன் செயல் என்று மேலே கையுயர்த்தி காண்பித்து விட்டு செல்லும் சூழலை நம்மில் பலர் சந்தித்திருக்கிறோம். அதன் பின்னர் நல்லது நடந்து விடுகையில் அது மனித செயல்பாட்டிற்கு அப்பாற்பட்ட ஒரு விசயமாக பார்ப்பதையும் ஓரிரு நிகழ்வுகள் நினைவுறுத்துகின்றன. இதனைப் பொதுமைப்படுத்தி நம்மை மீறிய ஒரு சக்தி இருக்கிறது என்றும் அதனைத் தொழுதால் முடியாத விசயங்களும் முடித்துக் காட்டப்படும் என்றும் ஒரு செய்தி ஆழமாக மக்கள் மனதில் வேரூன்றச் செய்யப்பட்டு விட்டது. நிகழ்தகவில் அரிதான விசயங்களை இவ்வாறு பொதுமைப்படுத்தி விடுவதால் உண்டாகும் நம்பிக்கை பெரும்பாலான சமையங்களில் பொய்த்துப் போகும்போது மக்களுக்கு தங்களது புரிதலில் மாற்றம் தேவை என்பதை விட தம் மீதே காழ்ப்பும் வாழ்வின் மேல் அவநம்பிக்கையும் தோன்றி விடுகிறது. இதற்கு காரணம், நடைமுறை வாழ்வு குறித்தான புரிதலை மக்கள் அடையாமல் அல்லது அது மக்களை அடைய விடாமல் வெறும் நம்பிக்கையின் பேரில் வாழ்க்கையை நகர்த்த வைப்பதின் விளைவாகவே இதைப் பார்க்க வேண்டியிருக்கிறது.
அப்படியானால் நம்பிக்கையே கூடாது என்கிறீர்களா என்ற கேள்வி உடனே எழுகிறது. நாம் வாழும் இந்த வாழ்வு அறிவியல் முறைப்படி சமூகத்தால் கட்டமைக்கப்பட்டிருக்கிறது. தற்போது நடைபெறுகிற எந்தவொரு மனித செயல்பாடும் அறிவியலுக்கு புறம்பானதாகவோ அல்லது அறிவியலுக்கு சம்பந்தமில்லாததாகவோ இருப்பதில்லை. மேலும் சமீப கால மனித வளர்ச்சி யாவும் அறிவியல் தந்த கொடையே (தீமைகளும் உண்டென்று மறுக்க முடியாத போதும்). இதில் புதிதாக ஏற்படுகிற அதீத நம்பிக்கை என்று எது வந்து சேர்ந்து கொண்டாலும் அதையும் ஆராய்ச்சி செய்து அதன் உண்மைத் தன்மையை அறிந்து கொள்ளும் வகையில் அனைத்து முயற்சிகளும் இங்கே முன்பை விடத் தீவிரமாக மேற்கொள்ளப்படுகின்றன. அதெல்லாம் புரிகிறது சரி ஆனால் மிகச் சரியாக எங்கிருந்து பிரச்சினை தொடங்குகிறது என்பதுதான் புரியவில்லை என்கிறீர்களா. அப்படியானால் மீண்டும் வாழ்க்கை குறித்து கொஞ்சம் விளக்கம் சொல்லிவிட்டு ஆரம்பிக்க வேண்டியதுதான்.
தர்க்கம் தத்துவத்தின் படி இந்த மனித வாழ்வென்பது பதில்களைத் தேடிக் கொண்டிருக்கிற கேள்விகளால் ஆனது. ஆன்மீக விளக்கங்களின் படி வாழ்க்கை என்பது ஒரு மாயை. அறிவியலின் படி இந்த வாழ்வென்பது உடலில் உயிர் உள்ளவரை என்பதாக புரிய வைக்கப்பட்டிருக்கிறது. இவைகளைத் தாண்டிய விளக்கங்களும் சாத்தியமானது தான் என்றாலும் இப்போதைக்கு பெரும்பாலான மக்கள் ஏற்றுக் கொண்டவை என்ற வகையில் இந்த விளக்கங்கள் உண்மைக்கு அருகில் இருப்பதாக கொள்ளலாம். ஆனால் இங்கு முக்கியமாக நமது நாட்டில் ஆன்மீகப் புரிதல் என்பது மதநம்பிக்கை அல்லது கடவுள் நம்பிக்கை என்றே புரிந்து கொள்ளப்படுகிறது. அதனால் தான் கடவுள் இருக்கிறார் இல்லை என்ற தர்க்கம் தொடர்ந்து நீடிக்கிறது. அந்த நம்பிக்கை வழியாக செய்யப்படுகிற அனைத்து வித மோசடிகளையும் அறிவுடையோர் புரிந்து வைத்துள்ளார்கள் என்பதே சற்றே ஆறுதலான விசயம். சரி நாம் நம் விசயத்திற்கு வருவோம். ஆக தன்னை உணர்ந்து கொண்டால் இந்த வாழ்க்கை ஒரு மாயை என்பதைப் புரிந்து கொள்ளலாம் என்பதான ஆன்மீகப் புரிதல் தான் தர்க்க அறிவு சார்ந்த உயர்ந்த சிந்தனையாக இங்கே பார்க்கப்படுகிறது. ஏன் அப்படி என்றால், ஆன்மீக விளக்கங்களின் படி எதுவுமில்லாததிலிருந்தே இங்கு அனைத்தும் தோன்றுவதாலும் தன்னை உணரும் அந்த நிலை அப்படியான எதுவுமற்ற நிலையே என்பதாலும் அந்த நிலையில் இருந்து செய்யப்படும் எந்த ஒரு செயலும் இந்த உலகம் முழுமை பெற்று உண்டானதைப் போல முழுமையானதாகவே இருக்கும் என்று சர்வ நிச்சயமாக நம்பப்படுகிறது. அதனால் தான் உலகம் முழுக்க மேன்மையான அறிவு பெற்றவர்கள் என்று சொல்லப்படுகிற அனைவரும் இந்த நிலையை அடைவதையே வாழ்வின் இலக்காக கொண்டு செயல்படுகிறார்கள். இதை சிந்தனையை மேம்படுத்த அறிவியல் ஆராய்ச்சிகளும் தொடர்ந்து செய்யப்பட்டு வருகின்றன என்பது கூடுதல் தகவல். சரி சரி இன்னும் விசயத்திற்கு வரவில்லை என்று தானே சொல்கிறீர்கள். இதோ அதையும் சொல்லி விடுவோம்.
ஆக தன்னை உணர்ந்து கொண்ட நிலையாக சொல்லப்படுகிற அந்த கடவுள் தன்மையைப் புரிந்து கொண்டால் என்ன நன்மை ஏற்பட்டு விடும் !?. ஏன் அதனை இத்தனை சிலாகிக்கிறார்கள் !?. உண்மையில் அதை அடைவது தான் வாழ்வின் சிறந்த செயலா அப்படியான அந்த நிலையை சுலபமாக அடைந்து விட முடியுமா எல்லோருக்கும் அது சாத்தியமா போன்ற கேள்விகள் பல இருக்கின்றன. இவைகளையெல்லாம் கடந்து தான் நமது கேள்விக்கு நாம் விடை காண வேண்டும். காலங்காலமாக தொடர்ந்து கடுமையான முயற்சி செய்து தியானம் செய்து அடையக் கூடிய ஒரு விசயமாகவே இதைப் பார்ப்பதும் அது இந்த மானுடத்திற்கு ஒரு எட்டாக்கனி என்பது போல் தொடர்ந்து காட்டப்பட்டு வந்தது உண்மையே. காரணம், பொதுவாக பெரும்பாலான மக்களுக்கு அறிவு சென்று சேர்ந்திராத நிலையில் அப்போது வளர்ச்சியடைந்திருந்த அந்த அறிவுக்கு எட்டியதைச் சொன்னவர்கள் சொன்னதையே, அவர்களை விட பலமடங்கு பொதுவெளியில் பெரும்பாலான மக்கள் தமது அறிவில் வளர்ந்தவர்களாக இருக்கிற இந்த காலத்திலும் சொல்வதால், அது ஏதோ பெரும் முயற்சி செய்து அடைய வேண்டிய நிலை என்ற தேவையில்லாத கருத்தாக்கம் ஏற்பட்டு நிலைபெற்று விட்டது. உண்மையில் அன்று பேசப்பட்ட அந்த நிலையை விட இன்றைய மனிதர்களின் புரிதல் வெகுவாக உயர்ந்திருக்கிறது. அவர்கள் சொன்ன அந்த அறிவு தான் மிகச் சிறந்த அறிவு என்று புரிந்து கொண்டிருக்கிற இன்றைய மக்களுக்கு, அவர்களை விட பல மடங்கு உயரத்தில் இருக்கிற தமது இந்த அறிவு தான் அன்று அவர்கள் சொன்ன தன்னை அறிந்து கொள்ளும் ஆன்மீக நிலை அல்லது கடவுள் தன்மை என்பது புரியவில்லை அல்லது புரிந்து கொள்வதிலிருந்து ஏதோ ஒரு வகையில் தடுக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள் என்று உறுதியாக சொல்லலாம். அறிவியலின் கூற்றுப்படி ஆழ்ந்த நுண்ணிய அறிவுதான் ஞானம் கைவரப்பெற்ற கவனம் நிறைந்த அந்த நிலை. ஆகவே இன்றைய கால மனிதன் ஏற்கனவே அந்த கவனம் குவிந்த ஞான நிலையில் தான் இருக்கிறான். அது ஏதோ அடைய முடியாத நிலை என்று சொல்லப்பட்டதால் அது இது தான் என்று அறிந்து கொள்ள முடியாத குழப்ப நிலையில் இருந்தான். இப்போது அது என்னவென்றத் தெளிவு கிடைத்து விட்டபடியால் நுண்ணிய அறிவாக இருக்கிற அந்த ஞான நிலை அல்லது கடவுள் தன்மையைப் புரிந்து கொண்டால் வாழ்க்கை இன்னும் சுலபமாகும் தானே நண்பர்களே.
நன்றியுடன்
உங்கள் நண்பன்
நடராஜன் பெருமாள்
அஞ்ஞானம் தன்னை அகல்விக்கும் நல் அறிவே
-திருவாசகம்
அருவும், உருவும், அருவுருவம் தாங்கி நிற்கும் இறைவனை துதிக்க பற்பல வாக்குகள் உண்டு. அதில் மணிவாசகர் திருநா உதித்த இந்த திருவாசகம் பல நாளாய் என்னுள் உழன்று ,உணர்வில் கலந்து பலவாறு நிறைந்துள்ளது என் சிந்தையில்.
"அஞ்ஞானம் தன்னை அகல்விக்கும் நல் அறிவே" , இதனினும் அழகாய் இறைவனின் இருப்பை உணர்த்தும் வாக்கு ஏதேனும் உண்டோ !
இறைவன் அறிவே வடிவானவன், ஞானானந்த மூர்த்தி, அஞ்ஞானம் என்பது எதுவென்று அவன் அறியான் ஏனெனில் அவன் அறிவே வடிவானவன். பதியை பற்றி நிற்கும் பசுவாகிய நாம் தான் அறிவித்தால் அறியும் அறிவு பெற்றவர்கள். அறிவித்தால் அறியப்படும் எனும் போதே அங்கே அஞ்ஞானம் நிறைந்து உள்ளது என்பதே பொருளாகும்.
ஆகவே அஞ்ஞானம் நம்மை சார்ந்தது, அதனை அகற்றி மெய் ஞானம் புகட்டுபவனே இறைவன்.
அஞ்ஞானம்- என்பதின் பொருளில் நம்மிடையே எவை எல்லாம் உண்டு என்ற கேள்விக்கு பதில் என்பதன் பட்டியல் நீண்டு நிறைந்திருக்கிறது. நம் மனம், செயல், வாக்கு ஆகியவற்றால் எண்ணற்ற வினைகளை செய்கிறோம், இதில் அத்தனையிலும் அந்த நொடியில் சரியெனப் பட்டத்தை அறிவுள்ள செயல் என்றே செய்கின்றோம், அதன் பின் விளைவில் அல்லது ஆராய்ந்த பின்னே, சமய சந்தர்ப்பம் கிடைத்து நாம் உணர்ந்தப் பின்னே அதில் உள்ள பல பிழைகள், அஞ்ஞானம் நமக்கு தெரியவருகிறது.
நம்மால் உணரப்பட்ட அஞ்ஞானம், உணரப்படாத அஞ்ஞானம் , என்றுமே உணர்த்தப்படாத அஞ்ஞானம் என இதுவும் வகைகள் அதிகம். சமய சந்தர்ப்பங்கள் பிழைகளை உணர்த்தலாம், என்றேனும் ஆத்ம தரிசனம் பெற்றால் அங்கே நிறைந்திருக்கும் அஞ்ஞானம் அகற்றப்படலாம், அதனினும் உற்று நோக்கினால் அவனும், அவனியும் புலப்படலாம் , அதுவரை நிலவிய அஞ்ஞானம் அகற்றப்படலாம். மறைந்து நிற்கும் ரகசியங்கள், புலப்படாத ஞானம், உணரப்படாத உணர்வுகள், உணர்த்தப்படாத வினை பிழைகள் யாவும் அஞ்ஞானம்.
அஞ்ஞானம் என்னும் இவற்றை எல்லாம் அகற்றும் ஆற்றலை நாம் இறைவன், பரமம் ,பிரம்மம், சிவம் என்கிறோம். ஞானமார்க்கிகள் யோக வழியில் ஞானம் என்கின்றனர், பக்தி வழியில் அதை சிவம் என்கிறோம், பகுத்தறிவாளர் என பெயரிட்டுக்கொள்ளும் மனிதர் மட்டும், நல்லறிவு தான் இறைவன் என்பதை பகுத்தறிய மறுத்து, இறை என்பதையும் மறுத்து அஞ்ஞானம் என்னும் கட்டில் பிணைந்துள்ளனர்.
அஞ்ஞானம் எனும் இருள் மறைந்து, நல்லறிவாகிய இறைவனின் ஒளி நிறைந்தால் உலகில் குற்றங்களும்,துன்பங்களும், துக்கங்களும் அகலும். அஞ்ஞானம் அகல என்றும் அவன் அருளை பெற பிரார்த்திப்போமாக!
சொல்லாமல் சொல்லுவது
ஆகஸ்ட் 1995 கலைமகள்.
வாயினால் பேசுவது தான் மனித சமுதாயம் கண்ட வழிமுறை என்பது தெரிந்தது. ஒரு கருத்தை எடுத்துச் சொல்வதற்கு வாயை காட்டிலும் அழுத்தமாக ஆணித்தரமாக குறிப்பினால் உணர்த்தி விடலாம் என்று ஆன்றோர்கள் வழிகாட்டி இருக்கிறார்கள்.
தக்ஷிணாமூர்த்தியாகிய இறைவன் குரு மூர்த்தமாக வந்த மருந்து சின் முத்திரை என்று சொல்லப்படும் வடிவத்தில் வலக்கையை காட்டி வாய் சொல்லே இல்லாமல் முனிவர்கள் நால்வருக்கும் உபதேசித்த இந்த சொல்லாமல் சொல்லும் கலையை, குறிப்பால் உணர்த்தும் நுட்பத்தை வழிகாட்டி இருப்பதை
“கல்லாலின் புடையமர்ந்து நான்மறை
ஆறங்கம் முதல்கற்ற கேள்வி
வல்லார்கள் நால்வர்க்கும் வாகிறந்த
பூரணமாய் மறைக்கு அப்பாலாய்
எல்லாமாய் அல்லதுமாய் இருந்ததனை
இந்தபடி இருந்து, காட்டிச்
சொல்லாமல் சொன்னவரை நினையாமல்
நினைந்துபவத் தொடக்கை வெல்வாம்
என்று பரஞ்சோதி முனிவரின் பாடல் உறுதிப்படுத்துகிறது.
ஒருவரது முக குறிப்பினால் அவரது உள்ள குறிப்பை அறியவல்ல அமைச்சரை அரசர் அவர் எதை கேட்டாலும் கொடுத்து தமக்கு துணையாக கொள்ள வேண்டும் என்ற பொருளில்
குறிப்பிற் குறிப்புணர் வரை உறுப்பினுள் யாது கொடுத்தும் கொளல் என்கிறது திருக்குறள்
சாணக்கியரை பற்றிய ஒரு குறிப்பு ‘சாணக்கியன் என்ற அந்த மந்திரி உன் முகத்தைப் பார்த்தே நீ என்ன நினைக்கிறாய் இனிமேல் நீ என்ன நினைக்கப் போகிறாய் என்பதை கண்டுகொள்ளும் நுண்ணறிவு படைத்தவன்’ என்கிறது ஆகவே வள்ளுவர் குரலுக்கு எடுத்துக்காட்டாகவே சாணக்கியர் திறமை காணப்படுகிறது.
வால்மீகியின் ஆதி காவியத்தில் நின்று மாறுபட்டு ராமனும் சீதையும் ஒருவரை ஒருவர் காதலித்தே மணந்து கொண்டார்கள் என்று கதைப்போக்கை நடத்த விரும்பிய கம்பன் வள்ளுவரின் குறிப்பறிதல் என்ற வழியை மனதில் கொண்டு வாய்ப்பேச்சே இல்லாமல் இருவரையும் இணைத்து விட்ட சதுரப்பாட்டினை கம்பனில் காண்கிறோம்.
அண்ணலும் நோக்கினான் அவளும் நோக்கினான் என்ற சீதாராமர் காதல் பரிவர்த்தனை வாயினால் ஒரு வார்த்தை கூட பேசாமலே ஒருவரை ஒருவர் ஈர்க்கும் பாசமாக பரிணமிக்கிறது. “வரிசிலை அண்ணலும் வாள் கண் நங்கையும்.இருவரும் மாறிப் புக்கு இதயம் எய்தினார்” என்ற அளவிலே அந்த தெய்வத்திருமணம் நிகழ்ந்து விட்டதாக தானே கொள்ளல் வேண்டும்.
அதன் பிறகு தயரதனும் பல்வேறு தேசத்து மன்னர்களும் மிதிலை வந்தடைந்ததும், கனகபுத்திரி அன்னமும் அரம்பையரும் ஆறாம்ழுதும் நாண மன்னவை இழந்த மணிமண்டபம் வந்தடைதல் காகித்தன் அவர் கரம் பற்றுதலும் எல்லாமும் ஏற்கனவே ராமர் சீதை இருவருடைய கண்களும் நடத்தி முடிந்துவிட்ட செயலை ஊர்திதம் செய்யும் வெறும் சம்பிரதாய சடங்குகள் தான் என்பது தானே உண்மை.
இதற்கு ஆதாரமாக வருகிறது குறள்.
“கண்ணோடு கண்ணீரை நோக்குகின்ற வாய்ச்சொற்கள்
என்ன பயனும் இல”
கண்கள் நடத்தும் நாடகத்தில் வாய் சொற்களுக்கு ஒரு வேலையும் இல்லை.
அசோகவனத்தில் சீதையை ராமனிடம் கொண்டு போய் சேர்க்க எண்ணிய அனுமன் அவளை தன் தோள் மீது ஏறுக என்று விண்ணப்பிக்கின்றான்.
அந்த வேண்டுகோளை ஏற்க மறுத்து பிராட்டி வேறு பல காரணங்களை கூறுவதுடன் அனுமன் ஓர் ஆண் என்பதால் அவனை தீண்டுதல் கூடாது என்று சீதை கூறுகிறாள்.
அனுமனின் முக குறிப்பில் மாற்றம் ஏற்படுகின்றது ராவணன் பிராட்டியை தீண்டி தானே கொண்டு வந்திருக்க வேண்டும் என்னும் ஐயம் ஹனுமன் உள்ளத்தில் தோன்றுகிறது அனுமன் வாய் திறந்து தன் சந்தேகத்தை கேட்கவில்லை அவன் முகத்தோற்றமே இந்த ஐயத்தை சீதைக்கு புலப்படுத்துகிறது.
அரக்கன் உங்களை தீண்டவில்லையா என அனுமன் கேட்பதாக வைத்துக்கொண்டு அவன் முகக் குறிப்பறிந்து வருகிறது பதில்,
“நிலம் வங்கையால் கீண்டு கொண்டு எழுந்து ஏகினன் கீழ்மையான்” ஆம் ராவணன் சீதையை தொடாமல் பர்ணசாலையுடன் பெயர்த்து கொண்டு வந்துவிட்டான்.
சீதையை தேடப் போனாலும் எப்போது வருவானோ என்று எதிர்பார்த்து காத்திருக்கிறான் ராமன் இதோ அனுமனும் வந்துவிட்டான் வந்தவன் எப்படியோ தரையில் விழுந்து வணங்கினான். யாரை? ராமனை வணங்கவில்லை, சீதை இருக்கும் திசை நோக்கி வணங்கியபடியே சீதையை புகழ்ந்து துதிக்கிறான்.
அனுமனின் இந்த செய்கையில் இருந்து சீதை எங்கேயோ சௌக்கியமாக உயிரோடு இருக்கிறாள் அவளை இவனே கண்டும் வந்து இருக்கிறான் என்பதுடன் அவை எல்லாவற்றையும் காட்டிலும் மிக மிக முக்கியமாக ராமனுக்கு தெரிய வேண்டிய விபரம் சீதையை அனுமன் வணங்குவதால் அவள் மாசுபடாத கர்ப்பின் செல்வியாக விளங்குகிறாள் என்ற அத்தனை விபரங்களையும் குறிப்பினால் ராமன் அறிந்து கொள்கிறான்.
“உலகம் விட்டு தென்திறவி தெரிய நோக்கினான்
வண்டுலோதியும் வழியில் மாற்றிவன்
கண்டதுண்டவள் கற்பும் நன்றெனக்
கொண்டவன் குறிப்பினால் உணரும் கொள்கையான்”
அது நுட்பமான பூர்மதி படைத்த அனுமன் வாய் திறந்து சொல்லாமலே இத்தனை விபரங்களையும் குறிப்பினால் உணர்த்துகின்றான்.
பாரதியார் கண்ணனை தன் தோழனாக கற்பனை செய்திருப்பதில் அவனுக்கு எத்தனையோ திறமைகள் எல்லாம் இருப்பதாக பெருமைப்படுவதுடன் நான் என் மனதில் என்ன நினைத்தேன் என்பதை குறிப்பா அறிந்து கொள்ளும் வல்லமை படைத்தவன் என்பதை
“என்றன் நாட்டத்தில் கொண்ட குறிப்பினை இது என்று நான் சொல்லும் முன் உணர்வான்” என்று குறிப்பிடுகிறார்.
அதுமட்டுமல்ல எனக்கு தலைக்கனம் ஏற்பட்டு விட்டது என்பதை குறிப்பால் உணர்ந்து விட்டால் என் கன்னத்தில் பளார் என்று ஓர் அரை கொடுப்பான் மேலும் நான் உள் ஒன்று வைத்து புறமொன்று பேசினால் நீயும் ஒரு மனிதன் தானா என்று முகத்தில் காரி உமிழ்ந்திடுவான் என்ற தோழனின் குறிப்பறியும் திறனை
“உள்ளத்திலே கருவம் கொண்ட போதினிலே ஓங்கி எடுத்திடுவான் நெஞ்சில் கள்ளத்தை கொண்டு ஒரு வார்த்தை சொன்னாலங்கு காரி உமிழ்ந்து விடுவான்” என்ற வார்த்தைகளால் குதூகலமாக குறிப்பிடுகிறார் பாரதியார்.
தலைவன் முக்கிய அலுவலாக வெளியூர் செல்ல நினைக்கிறான். இதை ஓர் தோழி மூலம் தன் மனைவிக்கு சொல்லி அனுப்புகிறான், மனைவியிடம் தோழி போய் சொன்னதும் அவள் வாய் திறந்து எதுவுமே பேசாமல்
தொடி நோக்கி மென்தோறும் நோக்கி
அடி நோக்கி அகுது ஆண்டு அவள் செய்தது
அதாவது கணவன் பிரிவினால் ஏற்படும் துயரத்தால் அவள் உடம்பு மெலிந்து கையில் அணிந்திருக்கும் வளைவிகள் எல்லாம் கலன்று விழுந்து விடத்தான் போகின்றன ஆகவே இத்தகைய துயரத்திற்கு நான் ஆளாகி விடாமல் தன் பாதங்களை பார்த்து என் தலைவருடனே நானும் நடந்து செல்ல நீங்கள் தான் உதவி செய்ய வேண்டும் என்று வாய் திறந்து பேசாமலே பேசுகிறாள்.
தலைவி தன் உள்ளத்திலே வாய் திறந்து சொல்லாமலே உணர்த்தி இருப்பதை இந்த குரல் நமக்கு எடுத்துக்காட்டுகிறது.
ராமாயணத்தில் இப்படி ஒரு சம்பவம் நடந்ததாக சொல்லப்படுகிறது.
ராவண சம்ஹாரம் முடித்து ராமரும் பரிவாரங்களும், ராவணனுடைய அரண்மனையைச் சுற்றிப் பார்க்கிறார்கள் அங்கு மிக மிக நுணுக்கமான சிற்ப வேலைப்பாடுடன் கூடிய ஒரு மரகத சிம்மாசனம் காணப்படுகிறது ராமரே அதன் அழகில் சற்று மயங்கி விடுகிறார்.
அயோத்திக்கு போகும்போது இதை எடுத்துப் போகலாமா என்று அவர் மனதில் ஒரு சபலம் ஏற்படுகிறது.
பிரபு என்ற குரல் கேட்டு நிமிர்ந்து பார்க்கிறார் எதிரே ஜாம்பவான் நின்று கொண்டிருக்கிறான்.
ஒருவருக்கு தானமாக வழங்கி விட்ட பொருளை யாரும் திருப்பி எடுத்துக் கொள்வது இல்லையே! ராமர் திடுக்கிட்டு தன் இயல்பு நிலைக்கு திரும்பி அந்த இடத்தை விட்டு அகறுகிறார்.
ராமர் மனசிலே ஓடிய நினைவூட்டத்தை குறிப்பால் கண்டுவிட்ட வயது முதிர்ந்த ஜாம்பவான் இந்த இலங்கையும் இதில் உள்ள அத்தனை பொருளும் விபீஷணனுக்கு ஏற்கனவே பட்டம் கட்டி விட்டதை நினைவூட்டுகிறான்.
கதைகளிலும் காவியங்களிலும் காணப்படும் கருத்துக்கள் ஒரு புறம் இருக்க பத்திரிக்கையில் வந்த செய்தியை பார்ப்போம்.
பிரதமர் நேரு சென்னை வந்திருந்தவர் காலையிலிருந்து மாலை வரை பல நிகழ்ச்சிகளில் கலந்து கொள்கிறார் அவருடைய கலையான முகம் களையிழந்து சோர்வுடன் காணப்படுகிறது அடுத்து இன்னும் ஒரு நிகழ்ச்சி வேறு இருக்கிறது. குறிப்பாக உலர்ந்துவிட்ட பாதுகாப்பு அதிகாரிகள் கவலைப்படுகிறார்கள் அந்த மாமனிதரை மனிதருள் மாணிக்கத்தை கட்டிக்காக்க வேண்டிய பொறுப்புடன் அதிகாரிகள் அவசரமாக கூடி பேசுகிறார்கள் விவாதிக்கிறார்கள் அடுத்த நிகழ்ச்சியை 2 மணி நேரம் தள்ளி வைப்பது என்றும் அந்த இடைவெளியில் நேரு ஓய்வெடுக்க வைப்பது என்றும் திட்டமிடுகிறார்கள்.
நேரு தமக்கு களைப்பாக இருக்கிறது என்று எதுவும் வைத்திருந்து சொல்லவில்லை குறிப்பால் உணர்ந்து கொண்டு ஆவண செய்த அதிகாரிகளின் திறமையும் கடமை உணர்ச்சியும் பாராட்டப்பட வேண்டியவை தானே.
இந்திரா காந்தி பிரதமராக இருந்தபோது முக்கியமான ஒரு கூட்டம். பத்திரிகை நிருபர்கள் ஆங்காங்கு வந்து நின்று கொண்டு தலைவர்களை வெவ்வேறு கோணங்களில் போட்டோ எடுத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். கூட்டம் ஆரம்பிக்கும் நேரம் வந்துவிட்டது இந்த நிருபர்களை வெளியே அனுப்பு என்று வாய் திறந்து எதுவும் சொல்லாமலேயே இந்திரா காந்தி அங்கு பொறுப்பில் உள்ள பாதுகாப்பு அதிகாரியை ஒரு பார்வை பார்த்தார்.
அந்த குறிப்பை புரிந்து கொண்ட அதிகாரி மளமளவென்று பத்திரிகை நிருபர்களை வெளியேற்றி விட்டார் கூட்டம் ஆரம்பம் ஆகிறது.
ஆகவே வான் புகழ் கொண்ட வள்ளுவரே குறிப்பறிதல் என்று இரண்டு அதிகாரமும் குறிப்பு அறிவுறுத்தல் என்று ஓர் அதிகாரம் ஆக மூன்று அதிகாரங்களை ஒதுக்கி இருப்பதிலிருந்து சொல்லாமல் சொல்லும் இந்த மோனமொழியின் முக்கியத்துவத்தை நாம் புரிந்து கொள்ள முடிகிறது.
குடும்பம்
நவம்பர் 1984 கலைமகள்
ஊரார் கூடி உற்றார் கூடி மேளதாளங்கள் முழங்க அக்னி சாட்சியாக, அரசாணை சாட்சியாக இவள் உன் மனைவி இவன் உன் கணவன் என்று நிச்சயித்து நிர்ணயித்த காரணத்தினால் மனித இனம் தம்பதிகளாக இணைந்து கொள்கிறார்கள் குடும்பம் உருவாகிறது.
ஆனால் இந்த ஆடம்பரம் எதுவுமே இல்லாமல் சடங்குகள் சம்பிரதாயங்கள் நடத்தாமல் நடத்த தெரியாமல் மற்ற உயிரினங்கள் ஆணும் பெண்ணுமாக இணைந்து கொண்டு தாம்பத்தியத்தில் ஒன்றி தங்கள் குடும்பத்தை உருவாக்கிக் கொள்கின்றன.
அவற்றின் இடத்திலும் ஆசா பாசம், பரிவு, பற்றுதல், குழந்தை குட்டிகளை கட்டி காத்து, குடும்பத்தை அரவணைத்து நடத்திச் செல்லும் தாம்பத்திய நெறியாகிய நியதியையும் காண முடிகிறது.
கிரவுஞ்சம் எனப்படும் அன்றில் பறவைகள் எப்போதும் எந்த நேரத்திலும் இணைபிரியாமல் வாழ்கின்றன அவற்றில் ஆண் இறந்து விட்டது என்றால் பெண் அன்றில் மனிதர்கள் கைம்மை நோன்பு நோற்பது போல் துயரத்தில் மூழ்கி இரவு பகல் இடைவிடாமல் கதறிக் கொண்டே பறந்து திரிந்து தன் உயிரையே மாய்த்துக் கொள்வதை பார்க்கின்றோம்.
“புலர்கின்ற பொழுதோடு மாடத் துலாவும்
புறவென்ன மனம் என்ன மணமக்கள் வாழ்க”
என்ற வாழ்த்துப் பாடலில் இருந்து புறா எப்படி இணைந்து இன்பம் துய்கின்றன என்பது புலனாகிறது.
தாய்மை பரிவும் பாசமும் காதல் கற்பு தியாகம் என்ற பண்புகளும் இறைவன் சிருஷ்டியில் காண்கின்றன. மனித இனத்துக்கே வழிகாட்டிகளாக குடும்ப பொறுப்புடன் பகுத்தறிவு படைக்காத உயிரினங்களும் வாழ்கின்றன சில இலக்கியச் சான்றுகள் இதோ
கொடிய விஷத்தைக் கக்கும் சினமிக்க பாம்புகளும் கூட ஒன்றை ஒன்று தழுவி இன்பம் பெறுகின்றன என்று தெரிகிறது. கோவலனும் கண்ணகியும் பாம்புகள் ஒன்றை ஒன்று தழுவி பிரியாது கிடப்பது போல் வாழ்க்கையை அனுபவித்தார்கள் என்பதை
“தூமப்பணிகள் ஒன்றி தோய்ந்தால் என ஒருவர்
காமர் மனைவி என கை கலந்து” என்று இளங்கோவடிகளின் சிலப்பதிகாரம் கூறுகிறது.
மிருகங்களில் மான்கள் மிகவும் பயந்த சுபாவம் கொண்டவை. புதருக்குள் சரேல் என்று ஒரு சத்தம் கேட்டு விட்டால் நாலு மைல் ஓடித்தான் நிற்கும் ஆனால் ஆணும் பெண்ணும் இணைந்து இருக்கும்போது அவற்றை எந்த சக்தியாலும் பிரிக்க இயலாது என்று சொல்லப்படுகிறது.
பாண்டவர்களின் தந்தையாகிய பாண்டு மகாராஜா காட்டில் வேட்டையாடும் போது இரண்டு மான்கள் இணைந்திருந்த போது அம்பு விட்டு கொன்று விடுகிறான் அந்த குரூரமான செயலினால் பாண்டு சாபத்திற்கு உள்ளாகின்றான் உண்மையில் அவை மான்கள் அல்ல ஒரு ரிஷியும் அவர் பத்தினியும் தங்கள் உருவத்தை மாற்றிக் கொண்டு தாம்பத்தியத்தில் இணைத்து இருந்தார்கள் என்பது பாரத கதை.
“இனவிருத்தி” காரணமாக உயிரினங்கள் தங்கள் உடலை வருத்தி குடும்ப நன்மைக்காக எத்தகைய துன்பங்களையும் ஏற்றுக் கொள்வதையும் பார்க்கின்றோம்.
பறவைகள் தங்கள் இரை எடுப்பதை கூட மறந்து முட்டைகளை அடைகாப்பதும் மீன் தன் முட்டைகளை தன் பார்வையினாலே பொரிப்பதையும் ஆமைகள் முட்டையை இட்டு வைத்துவிட்டு அதையே நினைத்துக் கொண்டிருக்கும் யோக சமாதி போன்ற நிலையும்
“அன்னை தம் சிசுவை ஐயன்
ஆமை மீன் பறவை போல
தன்னகம் கருதி நோக்கி
தடவ சந்ததியிருத்தி” என்று கைவல்யம் விளக்குகிறது.
இன்னமுதை காற்று நிலை எங்கும் கலந்தது போல் இசை மழையை பொழியும் குயிலும் அந்த இன்ப போதையில் என்றும் தன்னை விடுவித்துக் கொண்டு பொறுமையாக அடைக்காக இயலாமலோ அல்லது சோம்பேறித்தனத்தினாலோ தன் முட்டைகளை திருட்டுத்தனமாக காகத்தின் கூட்டினில் வைத்து குஞ்சுகளாக மாற்றிக் கொள்கிறது. ஆகவே பாடிய பொழுதை கழிக்கும் பாடகி ஆகிய குயிலும் தன் இனவிருத்தியை அசட்டை செய்து விடவில்லை.
இனவிருத்திக்கு பிறகு அந்த சிசுக்களை கட்டிக் காக்கும் உயிரினங்களின் அக்கறையும் கொஞ்சமல்ல.
அற்பமான கோழியானது குஞ்சு பொரித்த நிலையில் அருகில் யாரையும் அணுக விடுவதில்லை.
குட்டி போட்ட நாய் கிடக்கிறது என்றால் அந்த தெருவில் வேற்று ஆள் நுழைய முடியாது. சாதுவான பசு கன்று போட்டவுடன் புலிப்பாய்ச்சல் பாய்வதை காண்கிறோம்.
“கன்னல் எனும் கருங்குருவி
ககன மலைக்கு ஆற்றாது
மின்னல் எனும் புழுவெடுத்து
விளக்கு வைக்கும் கார்காலம்” இந்த பாடலில் இரவு நேரத்தை குருவியாகவும் மின்னலை புழுவாகவும் உருவப்படுத்தியுள்ளது என்றாலும் நல்ல மழைக்கால இருளில் தம் குஞ்சுகளின் பாதுகாப்புக்காக மின்மினிப்பூச்சியை பிடித்து வந்து களிமண்ணில் அவற்றை செருகி வைத்து தன் கூட்டுக்குள் வெளிச்சம் உண்டு பண்ணிக் கொள்ளும் சாமர்த்தியத்தையும் குருவிகளின் குடும்பப் பொறுப்பையும் காண முடிகிறது.
நல்ல கோடை காலம் ஆணும் பெண்ணும் ஆகிய மான்கள் தாகத்துக்கு தண்ணீர் கிடைக்காமல் தவிக்கின்றன. நா வறள்கிறது, ஓடி ஓடி தேடியும் துளி தண்ணீர் கிடைக்கவில்லை.
கடைசியில் ஒரு சுனையில் தண்ணீர் கிடைப்பது தெரிந்து ஆணும் பெண்ணும் ஆகிய இரண்டு மான்களும் சுனையை நெருங்குகின்றன ஆனால் அங்கு மிகச்சிறிய அளவு தண்ணீரே இருக்கிறது ஆண் மான் குடிக்காவிட்டால் பெண் மான் குடிக்காது இந்த தண்ணீர் முழுவதையும் பெண்மானை குடிக்க வைக்க வேண்டும் அதற்கு ஆண் மான் ஒரு தந்திரம் செய்கிறது என்ன அது
“சுனைவாய் சிறுநீரை எய்தா தென்றுண்ணி
பிணைமான் பெரிதுன்ன வேண்டி கலைமான்
தன் கன்னத்தால் ஊஞ்சும்”
ஆண் மான் தண்ணீரில் வாயை வைத்து உறிஞ்சும் சப்தத்தை எழுப்புகிறது ஆண்மானும் தண்ணீரை குடிப்பதாக நினைத்து பெண் மான் அத்தனை தண்ணீரையும் குடித்து தாகத்தை தணித்துக் கொள்கிறது அதை பார்த்து ஆண் மான் மன நிறைவு அடைகிறது.
அந்தி நேரத்து காட்சி ஒன்று
மந்தியும் கடுவனும் மரங்கள் நோக்கின
தந்தியும் பிரிகளும் தடங்கள் நோக்கின” மிகவும் எளிமையான பாடல், குரங்குகள் மரங்களை நோக்கி செல்கின்றன யானைக் கூட்டங்கள் தடாகங்களுக்கு போய்க்கொண்டிருந்தன அவ்வளவுதான் பொருள் ஆனால் கம்பனுடைய பாடல் அல்லவா கருத்தாலும் கவனிக்கத்தக்கது.
முதல் அடியிலேயே மந்தியாகிற பெண் குரங்கு முன்னே போகிறது அதாவது மரத்திலேயே நல்ல வசதியான இடமாக பார்த்து பெண் குரங்கு இரவை கழிக்கட்டும் நாம் எங்கேயாவது மரத்தின் அருகிலோ ஓரத்திலோ தங்கிக் கொள்ளலாம் என்ற தியாகம் உணர்வுடன் ஆண் குரங்கு பின்னே சாவகாசமாக செல்கிறதாம். ஆனால் அடுத்து ஆண் யானை நீர் தடாகத்தை நோக்கி முன்னே செல்ல பெண் யானை பின்னே தொடர்கிறது நீர் தடாகங்களுக்கு அருகே வேட்டுவர்கள் பள்ளம் வெட்டி பொறிவைத்து யானைகளை பிடிப்பது வழக்கம்.
அப்படி பள்ளத்திலே அகப்பட்டுக் கொள்ள நேரிட்டால் ஆண் யானை விழுந்து விட்டதை பார்த்து பெண் யானை தப்பி விட வேண்டுமாம், ஆகவே அத்தகைய ஆபத்தை எதிர்நோக்கி ஆண் யானை முன்னே போகின்றது.
“கற்பு நிலையென்று சொல்ல வந்தாரிரு
கட்சிக்கும் மஃதை பொதுவில் வைப்போம்” என்று மனிதர்களில் ஆண்களையும் அந்த ஒழுங்கில் இழுத்துக் கொண்டு வந்து நிறுத்தி வைத்திருக்கிறார் பாரதி.
பறவைகளுக்கும் விலங்கினங்களுக்கும் அந்த நியதி உண்டா? நீண்ட நாட்களுக்கு முன் மேலைநாட்டில் சந்திக்கையில் வந்த ஓர் உண்மை சம்பவம் இது.
ஒருவருடைய வீட்டு மாடியில் ஒரு பகுதியில் ஆணும் பெண்ணுமாக இரண்டு நாரைகள் கூடு கட்டிக்கொண்டு வசிக்கின்றன. பெண் நாரை இரண்டு முட்டைகள் இட்டு அடைகாத்து வருகிறது, இந்த நிலையில் வீட்டுக்காரர் ஒரு சோதனையை செய்கிறார். நாரைகள் இல்லாத நேரத்தில் அந்த இரண்டு முட்டைகளில் ஒன்றை எடுத்துவிட்டு வேறு ஒரு பறவையின் முட்டையை அதில் வைத்து விடுகிறார் அந்த முட்டை அளவிலும் நிறத்திலும் அதிக வேறுபாடு தெரியாததால் பெண்ணாறு அடைகாத்து குஞ்சுகள் வெளி வருகின்றன சில நாட்களிலேயே அந்த ஒரு குஞ்சு அழகற்றதாகவும் கருப்பாகவும் இருப்பதை ஆண் நாரை கவலையுடன் கவனிக்கிறது. அன்று ஒருநாள் மொட்டை மாடியில் கூடுகின்றன. அந்த அயல் குஞ்சை பார்த்து விட்டு காற்று மூச்சு என்று கத்துகின்றன ஏதோ ஒரு பஞ்சாயத்து நடப்பது போல் ஒரு தோற்றம்.
கடைசியில் அந்த நாரைகள் அத்தனையும் கூறி பெண்ணாறையை கொத்தி காயப்படுத்தி கொன்று விடுகின்றன. ஆண் நாரை அதன் பிறகு அங்கு வரவில்லை. பெண்ணாறையின் கற்பில் சந்தேகம் ஏற்படுவதற்கு தான் காரணமாகி, அந்த நாரை குடும்பமே குலைந்து விட்டதே என்று சோகமாக முடித்து இருந்தார் கட்டுரை ஆசிரியர்.
நாகரிகத்தில் முதிர்ச்சி பெற்று விட்டதாக கருதிக் கொள்ளும் மனித பரம்பரை நெறி இல்லா நெறிதனை நெறியாக நினைத்து சிறுநெறிகளில் சிக்கித் தன்னை கீழ்மைப்படுத்திக் கொள்ளும் போது பகுத்தறியும் தன்மை இல்லாத பறவை இனம் கற்பு நெறியை கடைப்பிடித்தன என்பதை எத்தனையோ பெரிய ஆச்சரியம் தான்.
ஆகவே பகுத்தறிவு இல்லாததாக கருதப்படும் பறவைகளும் விலங்கினங்களும் ஆணும் பெண்ணும் ஒன்றின் மீது ஒன்று அன்பு செய்ய செய்வதிலும் தாம்பத்திய இன்பத்திலும் குட்டிகளை குஞ்சுகளை கட்டிக் காப்பதிலும் தன் துணையின் துன்பத்தை போக்க மற்றொன்று காட்டும் தியாக பெரு உணர்விலும் மனிதனுக்கே வழிகாட்டியாக அவற்றின் குடும்பமும் அமைந்துள்ளது என்பதை அறிய முடிகின்றது.
காவியத்தில் கண்கள்
செப்டம்பர் 1985 கலைமகள்
கவிஞர்கள் கண்களைப் பற்றி குறிப்பாக பெண்களின் கண்களை பற்றி எப்படி எல்லாமோ அழகுபட வர்ணித்து இருப்பதை பார்க்கின்றோம்.
வாள் போன்ற கண்கள் மீன் போன்ற கண்கள் மான்விழியால் வேல்விழியால் என்று வர்ணித்திருப்பதையும் காவிடும் மலரையும் குவளை மலரையும் தாமரையும் ஓத்திருப்பதையும் காண்கின்றோம்.
பெண்களின் கண்கள் மருண்ட நோக்குடையவை எனும் பொருளில் “பினை யேற் மட நோக்கு” என்று வள்ளுவரும் குறிப்பிட்டு இருக்கிறார். வேடன் ஒருவன் காட்டுக்குள் வேட்டையாடச் செல்கிறான் ஒரு பெண் மான் தனியே மேய்ந்து கொண்டிருக்கின்றது. முதல் மறைவில் இருந்தபடி அந்த மானின் மீது குறி வைக்கிறான் வேட்டுவன். மானின் மற்ற அவையங்களில் அம்பு பட்டாலும் மான் தப்பி ஓடி விடக்கூடும் என்று மானின் கண்களின் மீது குறி வைக்கிறான்.
இப்போது வேட்டுவரின் ஒரு முறைப்படுத்தப்பட்ட பார்வையில் மானின் உடல் தெரியவில்லை. தலை தெரியவில்லை கொம்பு முகம் எதுவுமே தெரியவில்லை. ஆனால் மானின் கண்கள் மட்டுமே தெரிகிறது.
அந்த கண்களை கூர்ந்து கவனித்த மாத்திரத்தில் அவன் உடம்பே கிடு கிடு என நடுங்க ஆரம்பித்தது கண் கலங்க உள்ளம் கலங்க அவன் கையில் இருந்த அம்பும் வில்லும் நழுவி கீழே விழுந்து விடுகின்றன என்ன காரணம்
அந்த மானின் மருண்ட நோக்கு குடிசையில் விட்டு வந்துள்ள தன் மனைவியின் கண்களை ஞாபகப்படுத்தி விடுகின்றன இப்போது அந்த மான் வேடனின் கண்களுக்கு மானாகவே தோன்றவில்லை தன் பிரியமுள்ள மனைவியாகவே அந்த மானை பார்க்கின்றான் நினைக்கின்றான்.
“எய்யத் தொகுத்தேன்
குறத்தி நோக்(கு) ஏற்றதென
கையில் கணை கனைந்து
கன்னிமான் பையப்போ”
“நீ மெதுவாக போம்மா நான் உன்னை ஒன்றும் செய்யவில்லை” என்று அன்பொழுக பேசுகிறான். நக்கீர தேவனாயனார் பாடிய திருஈங்கோய்மலை எழுவதில் இந்த காட்சியை காண்கிறோம்.
ஆரம்பத்தில் ராமன் பர்ணசாலையில் தனியே அமர்ந்திருக்கின்றான். அவனை மயக்கி கவர்ந்து விட சூர்ப்பனகை திட்டமிடுகிறாள் இந்த இப்பிறவியில் பிறமாதரை சிந்தையாலும் தொடாத ராமனை அல்லவா நிலை தடுமாற வைக்க வேண்டும் அதற்காக சூர்ப்பனகை மோகன உருவம் பெற்று சிங்காரவல்லியாக வரும்போது
“மானின விழி பெற்று மயில்
வந்ததென வந்தாள்” என்று கம்பன் சொற்சித்திரம் காட்டுகிறது.
மதுரையில் கோயில் கொண்டுள்ள ஜெகன் மாதாவுக்கு அங்கையர் கண்ணி மீனாட்சி என்றெல்லாம் திருநாமங்கள் உண்டு.
மீன் போன்ற அழகிய கண்களை உடையவள் தாய் என்பது மட்டும் பொருள் அல்ல. மீன் தான் ஈன்ற முட்டைகளை தன் பார்வையின் வேகத்தாலேயே குஞ்சுகளாகி அவற்றை கண்காணிப்பது போல் மும்மை புவன முழுதீன்ற அன்னையாகிய மீனாக்ஷி சகல ஜீவராசிகளையும் தன் கருணை கண்களின் கடாட்சத்தாலே காத்து ரட்சிப்பதால் தான் அவளுக்கு அத்தகைய பெயர்கள் ஏற்பட்டுள்ளன என்பதும் அறியத் தக்கன.
ராமன் சீதையை மாலையிட மணவாளனாக உலா வருகின்றான். மிதிலை நகரத்து பெண்கள் வீட்டு முற்றங்களிலும் மாடிகளிலும் சாளரங்களின் அருகிலும் குழுமி நிற்கிறார்கள். இங்கே கம்பன் பெண்கள் என்று சொல்லவில்லை கண்கள் என்று சொல்லவில்லை பார்த்தார்கள் என்றும் கூட சொல்லவில்லை.
“ஆனகத்திரை அரமியதளத்திலும் அனந்த
சாளரத்தினம் பூத்தன தாமரை மலர்கள்”
என்று சொல் ஜாலத்தின் மூலம் அந்த தாமரை மலர்களைப் போன்ற கண் அழகிகளாகிய பெண் அழகிகள் ஆங்காங்கே கூடி நிற்பதையும் நம் கண் முன்னே கொண்டு வந்து நிறுத்தி விடுகிறான் கம்பன்.
உழவர்கள் வயல்களுக்கு களை எடுக்கச் சென்றவர்கள் அங்கே களையாக மண்டி கிடக்கும் குவளை மலர்களை எல்லாம் பிடுங்கி ஏறிய மனம் வராமலேயே மலைத்து நிற்கின்றார்களாம். காரணம் குவளை மலர்கள் தம் மனைவியரின் கண்களைப் போலவே தோன்றுகின்றனவாம்.
“மையணைந்த குவளை தம் கண்களெல்லாம்
மலர் குமுதம் வாயென்றும் கடைசி மார்கள்
செய்யணைந்து களைகளை யாதேறும்…” என்று வரும் திருமங்கையாழ்வாரின் பாடல் இப்படி கூறுகிறது
“கண்ணன குவளையும்
கட்டல் ஓம்பினார்”
என்று வரும் சீவக சிந்தாமணி பாடலிலும் இதே கருத்து காணப்படுகிறது.
பெண்களின் கண்களை வாளுக்கு ஒப்பிட்டுள்ளதை பல இடங்களில் பார்க்கின்றோம் ராமனும் சீதையும் முதன் முதலில் சந்திக்கும் போது
“வரிசிலை அண்ணலும் வாட் கண் நங்கையும்
இருவரும் மாறி புக்கு இதயம் எய்தினார்” என்று பேசப்படுகிறது.
இங்கே சீதையின் கண்கள் வாள் என்று உவமிக்கப்படுகிறது. அதாவது வரி சிலையாகிய ஆயுதம் ஏந்திய ராமனது பிரம்மச்சரிய கோட்டையை தகர்த்துக் கொண்டு உள்ளே நுழைய சீதையிடம் வாள் என்ற ஆயுதம் இருக்கிறது
இன்னும் குறிப்பாக சொல்ல வேண்டுமானால் ராமனது வில் ஏந்திய வீரசௌந்தர்யமும் சீதையினுடைய வாள் போன்ற கண்களை உடைய ரூபசௌந்தர்யமும் ஒன்றை ஒன்று ஆக்கிரமித்து வெற்றி பெற்று விட்டன என்பது தானே இராமாயண கதை
“காலாயுதக் கொடியோன்,
கையாயுத விழியாள்
மாலாயுதம் ஈன்ற மாமணியைத்
தானுகுத்தான்”
காலை ஆயுதமாக உடைய சேவல். சேவலை கொடியாக கொண்டவன் முருகன். அவனது ஆயுதம் வேல். அந்த வேல் போன்ற கண்களை உடைய ஒரு பெண், திருமாலின் பஞ்ச ஆயுதங்களில் ஒன்றாகிய சங்கு ஈன்ற முத்தைப் போன்ற கண்ணீரை உகுத்தாளாம். ஒரு பெண் அழுதால் என்பதுதான் விஷயம் இதற்கிடையில் இத்தனை ஆயுதங்களையும் கொண்டு வந்து குவித்து விடுகிறார் கவிஞர்.
முதல் நாள் யுத்தத்தில் “இன்று போய் நாளை வா” என்ற ராமனுடைய வள்ளல் தன்மையால் உயிர்பிச்சை பெற்று ராவணன் “பூதலம் எனும் நங்கை தன்னையே நோக்கி” வீடு திரும்புகிறான்
இந்த பெருத்த அவமானம் தேவர்களுக்கெல்லாம் தெரிந்து சிரிப்பார்களே? மண்ணுலக மாந்தர்கள் எல்லாம் பார்த்து நகைப்பார்களே? தன்னுடைய எதிரிகளால் போரில் கேலி பேச்சுக்கு இடமாகி விடுமே என்று கூட ராவணன் கவலைப்படவில்லை. ஆனால் சீதை பார்த்து சிரித்து விடுவாளே என்று ஞானத்தால் சாம்புகிறான்.
இதைச் சொல்ல வந்த கம்பன்
“வேல்நடு நெடுங்க செவ்வாய் மெல்லியள்
மிதிலை தந்த சானாகி நகுவள்“ என்று குறிப்பிடுகிறான். அதாவது பெயர்களையெல்லாம் பார்த்து ஜானகியின் கண்கள் பூ இவ்வளவுதானா உங்கள் கூர்மை என்று பரிகசிக்கின்றனவாம்.
அரச சபைக்கு பாஞ்சாலியை மாடு நிகர்த்த துச்சாதனன் அவளுடைய மைக்குழல் பற்றி இழுத்து வந்து துகிலுருகிறான் அவளுடைய கணவர்களாகிய பாண்டவர்கள் மாயசூதினால் கட்டுண்டு இந்த அநீதியை அக்கிரமத்தை தடுக்க சக்தி அற்றவர்களாக தலைகுனிந்து இருக்கிறார்கள்.
இந்த தீய செயலை தடுப்பது என்பது தன் சக்திக்கு அப்பாற்பட்டது என்பதை உணர்ந்துவிட்டது திரௌபதி இறைவனையே பரிபூரண சரணம் அடைகிறாள் அப்பொழுது அவளது அஞ்சனம் தீட்டிய அகன்ற பெரிய கண்கள் அருவியென கொட்டுகின்றன.
“ஆறாகி இருதடும் கண் அஞ்சன வெம்புனல்
சோர அளகம் சோர” என்று வில்லிபாரதம் கூறுகிறது
இந்த சோக கட்டத்திலும் கூட பாரதியும், பாஞ்சாலியின் கண்களை, கவிஞன் கண் கொண்டு கவனிக்க தவறவில்லை.
“நவ்வி நோக்கினாள்” அதாவது பெண் மானின் மருண்ட கண்களை உடையவள் என்று பேசுகிறார்.
இப்படியெல்லாம் பெண்களின் கண்களை அழகுபட வர்ணித்து இருக்கும் போது நெருப்பை கக்கி கொண்டிருக்கும் கொள்ளனது உலைப் போல் பயங்கரமாகவும் கண்கள் இருக்குமா? அப்படியும் ஒரு பெண்ணின் கண்கள் இருந்தன என்று கம்பன் அல்லவா சொல்கிறான் அதாவது ராமன் தாடகையுடன் செய்த கன்னி யுத்தத்தில் ராமனது அம்பு எத்தனை அற்புதங்களை எல்லாம் செய்தன என்று ஜனகரிடத்தில் சொல்ல வந்த விசுவாமித்திரர்.
“உலை உருவக்கனல் உமிழ் கண்
தாடகை தன் உரம் உறுவி” என்று பெருமையுடன் விவரிக்கிறார்.
வானம் இடிந்து விழுமா தெரியாது அப்படி விழுந்தால் சர்வநாசம் தானே அத்தகைய பயங்கரமான உத்பாதத்தை பற்றி சொல்லும் பாரதி அதற்கு சமமாக வைத்து மற்றொரு நிகழ்ச்சியையும் சொல்லுகிறார்.
“கச்சணிந்த கொங்கை மாதர்
கண்கள் வீசு போதிலும்
அச்சமில்லை அச்சமில்லை” ஆகவே பெண்களின் கண்களுக்கு எத்தனை பெரிய மகத்தான சக்தி உண்டு என்பதை பாரதியின் வாக்கிலே காணுகின்றோம்.
பெண்களின் கண்கள் இப்படி இருக்க திருமாலின் கண்கள் “செங்கண்” என்று பல சந்தர்ப்பங்களில் சிறப்பிக்கப்படுவதை பார்க்கின்றோம்.
நெருப்பைக் கக்கும் பரமேஸ்வரனது நெற்றிக்கண் என்றால் தேவாதி தேவர்களும் நடுங்குவார்கள் அத்தகைய நெற்றிக்கண், நக்கீரர் என்ற அந்த தனி மனிதரை தாக்கிய போது அவர் கொஞ்சமும் நின்று அஞ்சவில்லை
“பற்றுவான் இன்னும் அஞ்சான், உம்பர் ஆர்பதி போலாக
முற்றும் நீர் கண்ணானாலும் மொழிந்த நும் பாடல் குற்றம்”
என்று சர்வ வல்லமை உள்ள சர்வேசுவரனையே எதிர்த்து வாதம் செய்தார் என்றால் அது தமிழின் தரம் குறைந்து விடக்கூடாது கட்டி காக்க வேண்டும் என்ற அவரது இலட்சிய வேகமே, நக்கீரருக்கு அத்தகைய திட சித்தத்தையும் மனதின்மையையும் அழித்திருக்க வேண்டும் என்று அறிய முடிகிறது.
இலக்கியத்தில் இமைகள்
நவம்பர் 1983 கலைமகள்
மனிதனுடைய அவயங்களில் மிகச்சிறந்ததாக மிக மிக அருமையானதாக கருதப்படுபவை கண்கள். அன்பு குழந்தையை ஆசை மனைவியை “கண்ணே என் கண்மணியே” என்றெல்லாம் புகழ்வதை பார்க்கின்றோம்.
அத்தகைய அபூர்வமான பொருள்களாகிய கண்களை கட்டி காக்கும் பொறுப்பு இமைகளை சார்ந்தது.
தூசு தும்பு பறக்கும் போது ஏதாவது ஒரு பொருள் கண்களை தாக்கி விடுமோ என்ற நிலைமையிலும் இமைகள் நம்மை அறியாமல் தானாகவே இயங்கும் இயல்புடையனைய இமைகளை இலக்கிய கர்த்தாக்கள் பல இடங்களில் எடுத்து கையாள்வதை காண்கின்றோம்.
இமைகள் இமைக்கின்ற அந்த குறுகிய நேரத்திலும் இறைவனது திருவடிகள் தன்னுடைய நெஞ்சை விட்டு அகலாத பெரும் பேரு பெற்றவர் வாதவூர் அடிகள் ஆகவே இமைப்பொழுதும் என் நெஞ்சில் நீங்காதான் தாள் வாழ்க என்று பெருமுகத்துடன் பேசுகிறார்.
கலைகளிலே ஈடுபாடு பகுதியாக உள்ள அயோத்தி நகரத்து பெண்கள் சித்திரம் தீட்டிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். திரையிலும் ஒரு பெண் உயிர் பெற்று வருகிறாள், பேசுகிறாள், சிரிக்கின்றாள். அவள் மனதிலே எண்ணுகின்ற எண்ணங்களையும் ஓடுகின்ற நினைவூட்டங்களையும் கண்களிலும் முகத்திலும் புருவங்களின் நெருப்பிலும் கண்டுகொள்ள முடிகிறது ஆனால் இன்னும் நெருங்கிப் பார்க்கும்போது அந்த உயிரோவியத்திலும் ஒரு குறை தென்படுகிறது. என்ன அது? அந்த ஓவியப் பெண்ணின் கண்கள் இமைக்கவில்லை ஏன்? காரணத்தை கம்பரே சொல்லுகிறார்.
“தொழுததை மடந்தையர் சுடர் விளக்கென
பழுதரு மேனியை பார்க்கும் ஆசை கொல்
ழுது சித்திரங்களும் இமைப்பில்லாதவோ!”
ஆமாம்! இந்த சித்திரப்பாவை சித்திரம் எழுதிக் கொண்டிருக்கும் அழகு பாதையை ஆசை தீர, ஆவல் தீர கண்களை இமைக்கவும் மறந்து அப்படியே பார்த்துக் கொண்டிருக்கின்றாளாம்.
விசுவாமித்திரனின் வேள்விக்காக சென்ற ராம இலக்குமனர்களை,
“மண்ணினை காக்கின்ற மன்னன் மைந்தர்கள்
கண்ணினை காக்கின்ற இமையிற் காத்தனர்”
என்பது பிரசித்தமானது.
இமைகளின் இயக்கத்தின் போர் ஒழுங்குமுறை இருப்பதை பார்க்கலாம்.
அதாவது கீழ் இமை இருந்த இடத்திலேயே இருக்க, மேல் இமை தான் போய் வந்து கீழ் இமையுடன் இணைந்து கொள்கிறது.
அதேபோல் வேள்வி நடக்கும் இடத்தில் இளையவனாகிய இலக்குவன் காத்து நிற்க மூத்தவனாகிய ராமன் சுற்று சுற்றி வந்து இலக்குவனுடன் இணைந்து கொள்கிறான் என்று பொருள் கொள்வாரும் உண்டு.
பரதனிடம் ராமன், இலக்குவன், சீதை மூவரும் இரவில் எங்கே படுத்திருந்தார்கள் என்பதை சொல்ல வரும் போது குகன்,
“அழகனும் அவளும் துஞ் கங்கில் நின்றான்.இமைப்பிலன் நயனம்” என்றான்.
இதிலேயே இலக்குவன் இமையாது காவல் செய்ததை குகனும் அங்கு நின்ற ராமன் சீதையுடன் அந்த இளையவளையும் சேர்த்து இமை காத்தான் என்பதும் சொல்லாமலே விளங்குகின்றது.
தேவர்கள் இமய நாட்டம் பெற்றவர்கள் என்பதால் இமையோர் என்று அழைக்கப்படுகிறார்கள்.
தமயந்தியின் பேரழகை கண்டு மயங்கிய தேவர்கள் தமயந்தியின் சுயம்வரத்தில் நளனை போல் உருமாறி அங்கு உட்கார்ந்து இருக்கிறார்கள் தமயந்தி உண்மையான மானுட நளனை கண்டுகொள்ள இமைகள் தான் உதவி செய்கின்றன.
“கண்ணிமைத்தலால் அடிகள் காசினியில் தோய்தலால் அறிந்தாள் நலன்றன்னை ஆங்கு” என்று வரும் நளவெண்பாவின் மூலம் தெரிய வருகிறது.
தேவர்களைப் போலவே புஜங்களும் இணையாத தன்மையுடையன எனினும் நாக பாச படலத்தில் வரும் கருடனது இறக்கை வீச்சின் வேகத்தில் இமையாத திக்கஜங்களின் கண்களும் மூடி ஒடுங்கி விட்டன என்பதை
“இமையா திசையானை கண்கள் முகிழாவொடுங்கு
நிறைகால் வழங்கு கிறையான்”
என்று வரும் கம்பன் பாடலால் அறிகிறோம்.
பாரத யுத்தத்தில் ஒப்பற்ற வீரசிங்கமாகிய அபிமன்யு என்ற குலக்கொழுந்து வந்தனையால் கருகி விழுந்து விடுகிறது ஈரறிண்டு போர்வழிய மற்ற எதிரிகளும் கூட அபிமன்யுவின் மரணத்திற்காக அழுது புலம்புகிறார்கள் தருமர் மணமடைந்து கதறுகிறார் என்னை பாதுகாத்து நின்ற உன்னை நீ போ என்று அனுப்பியதும் யுத்த களத்தில் பாய்ந்து புகுந்து எதிரிகளை இமைப்பொழுது கொன்று குவிந்த வீரனே என்ற பொருளை
“நின்றனையே எனை காத்து நீரகென்று
யானுரைப்ப நெடும் தேரூர்ந்து
சென்றனையே இமைப்பொழுதில்
தெவ்வரோட வென்றணையே “
என்று வரும் வில்லிபாரத கவி விளக்குகின்றது.
அர்ஜுனது அம்பால் கர்ணன் வீழ்ந்து பட்டான். பாண்டவர்கள் நிம்மதியாக நெடுமூச்சு விடுகிறார்கள், ஆனால் கர்ணனின் சடலதின் அருகே நின்று கதறும் ஒற்றைப் பெண் குரல் சந்தேகமே இல்லை குந்திதேவியின் உடையது தான். பாண்டவர்கள் குழம்புகிறார்கள்.
ஓடிப் போய் சூத்திரதாரியாக நடத்தி வைக்கும் கிருஷ்ண பரமாத்மாவை விசாரித்தார்கள் என்பதை
“ஆழியானை ஓரிமைப்பில் வினவியிட உள்ளபடி உரைத்தற் பின்” என்ற வரிகள் உணர்த்துகின்றன.
பாரதியாருக்கு கண்ணன் சேவகன் ஆக வந்து எத்தகைய சேவை எல்லாம் செய்தான் என்று சொல்லி வரும் போது கண்ணை இமை இரண்டும் காப்பது போல் என் குடும்பம் வண்ணமுற காக்கின்றான் என்று பெருமையாக நன்றியறிதல் உடன் குறிப்பிடுகின்றார்.
கண்கள் இமைப்பதை சிமிட்டுதல் என்றும் குறிப்பிடுவது உண்டு.
பாரதியாரின் குயில் பாட்டில் வரும் குயிலின் காதலர் ஆகிய குரங்கு காதல் போதையில்
“கண்ணை சிமிட்டுவதும்
காலாலும் கையாலும்
மண்ணை பிறாண்டி எங்கும்
வாரி இறைப்பதையும் பார்க்கின்றோம்.”
விறலியை தூது அனுப்பும் போது
“அங்கே பட்ட சீரமும் தழைக்க பக்தர் மனம் தாமுறுக” பாடும்போது ஆடாமல் அசையாமல் அங்க சேஷ்டை எதுவும் இல்லாமல் கத்தி முனை வில் போல் என்னும் விழி இமையும் கொட்டாமல் என்று போற்றப்படுவதை விறலி விடு தூதில் பார்க்கின்றோம்.
காதலர் உலகத்திலேயே கண்களும் கண்களுடன் சேர்ந்த இமைகளுமே வேலை அதிகம் என்பதை
“கண்ணோடு கண்ணின் நோக்கின் வாய்சொற்கள்
என்னு பயனும் இல” என்று திருவள்ளுவரே கூறுகிறார்.
காதல் வயப்பட்ட பெண் ஒரு நாள் இமைகளை மூடி தூங்காமலே காலம் கடத்துகிறாள். ஊரார் என்ன பேசிக் கொள்கிறார்கள், “இவளுடைய காதலன் இவளை இப்படி தூக்கம் கெட செய்து விட்டானே அன்பில்லாதவன்” என்றெல்லாம் ஏசுகிறார்கள். ஆனால் காதலில் என்ன நினைத்து கொள்கிறாள்
“நான் கண்ணின்மைகளை மூடிவிட்டால் என் கண்ணிலே குடியிருக்கும் காதலரின் உருவம் மறைந்து விடுமே என்றுதான் தூங்காமல் இருக்கின்றேன்.”
கவி காளமேகம் எதையும் ஹாஸியமாகவும் சிலேடை நயத்துடனும் கவி பாடும் சதுரப்பாடுடையவர்.
முருகன், வள்ளி என்ற குறப்பெண்ணை மணந்து விட்டான் என்பதற்காக அவர் தந்தை நஞ்சுண்டராம், மாமன் மண்ணை அள்ளி தின்றாராம், தேவர்கள் கவலையுடன் தூங்காமல் கழித்தார்களாம் என்பது போல்
“கடவுள் அவர்கள் இரு விழியுமையாமல் இரவு பகல் உறங்காமலிருக்கின்றாரே என்று வித்தாரமாக பேசுகிறது கவி காளமேகத்தின் கவி.
தாமரை பூத்த தடாகங்கள்